วันนี้วันเสาร์ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๙ ปีมะโรง จุลศักราช ๑๓๗๔ ตรงกับวันที่ ๑ กันยายน พุทธกาลล่วงแล้ว ๒๕๕๕ ปี วันหยุดสำหรับหลายๆ ท่าน รวมถึงเป็นวันพระช่วงเทศกาลเข้าพรรษาประจำปีนี้ด้วย ขอให้ทุกท่านมีความสุข เจริญในธรรม รวมถึงน้อมนำคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตโดยถ้วนทั่วกันนะขอรับวันหยุดวันนี้ผมขออนุญาตย้อนอดีตหน่อย ก็อย่างว่าแหละคนเราเมื่ออายุถึงช่วงๆ หนึ่งส่วนใหญ่มักจะพูดเรื่องเก่าเล่าเรื่องหลังกันมากกว่าเรื่องที่จะมีหรือเกิดขึ้นในภายภาคหน้า (เขาว่ากันนะครับผมไม่้รู้หรอก แบบว่้าฟังๆ เขามาน่ะ ไม่รู้จริงๆ สาบานได้ แฮ่ะๆ) ยิ่งถ้าเป็นการรวมตัวหรือพบปะสังสรรค์กันเป็นจำนวนมากระหว่างคนที่เคยเรียน เคยศึกษา เคยทุกข์เคยสุขร่วมกันแบบงานเลี้ยงรุ่นด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ ไม่มีหรอกครับที่จะพูดเรื่องข้างหน้า (เกือบ)ทุกคน (ไม่รู้ว่ามีผมรวมอยู่ในคำคำนี้ด้วยหรือไม่.. ไม่น่ะ..เนาะ) จะพูดถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมาทั้งนั้น ไม่เชื่อท่าน(ที่อายุถึงช่วงนั้น)ลองหวนนึกถึงดูซิ่ เชื่อเถอะ เป็นยังงั้น(แทบจะ)ทั้งเพ
จะจริงหรือไม่จริงผมไม่รู้นะ แต่...เมื่อคืนเพื่อนนักเรียนนายร้อยตำรวจ (นรต.) รุ่นเดียวกัน (พวกเรา นรต.รุ่น ๓๖ ครับ) โทรไปหาผมพร้อมพูด(ด้วยถ้อยคำไพเราะซะเหลือเกิน)ว่า "เฮ้ย..ไอ้พจน์ ไอ้ห่...มึ..พอจะมีัภาพเก่าๆ สมัยพวกเราเป็นนักเรียน(นายร้อยตำรวจ) บ้างไหมว..กูอยากได้ว่..จะเอาไปอวดลูกชายว่าตอนเป็นนักเรียน(นายร้อยตำรวจ)น่ะก..หล่อชิ..หา.." เมื่อเพื่้อนพูดมา(อย่างไพเราะอย่างงั้น)ผมก็ตอบเพื่อนไป(อย่างไพเราะเหมือนกัน)ว่า "มีัซิ่ว..ไอ้ห..ก..เก็บไว้เยอะเลย มึ..อยากได้ภาพแบบไหนว..ไอ้ส..." เพื่อนตอบ(ด้วยถ้อยคำไพเราะเหมือนเดิม)ว่า "ไอ้เหี...พจน์ ภาพอะไรได้ทั้งนั้นว่..ไอ..ส้..ตีั..ก..ไม่มีัปัญหาเพราะว่าก..ไม่มีเหี..ซักภาพโว้.."
เมื่อสนทนาฉันท์เพื่อนด้วยถ้อยคำที่แสนจะไพเราะกันเสร็จแล้วผมก็ไปรื้อๆ ค้นๆ ภาพเก่าๆ ที่เคยถ่ายไว้มาดู ได้มาอัลบั้มหนึ่ง อัลบั้มนี้เป็นช่วงที่พวกเราไปฝึกโดดร่มที่อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สมัยเทอมปลายปี ๒ ช่วงเดือนมีนาคม-เมษายน ๒๕๒๔ ครับ จึงขออนุญาตนำมาฝากทุกท่านรวมถึงเพื่อนรักคนที่พูดไพเราะคนนั้นในวันนี้ด้วย ส่วนใครจะเป็นใครกันบ้างฝากให้ดูเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเรา นรต.๓๖ (กรุณาคลิกที่ภาพเพื่อดูภาพขนาดใหญ่นะครับ)
ขอบคุณครับผม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น