มีหนังสือกี่ "หัว"
"ไอ้หนู มึงไปหยิบหนังสือบนตุ(กองหนังสือ) มาให้เพาะ "หัว"ฮิ "หัว"ไหนก็ได้"
คำคำนี้ตอนผมเป็นเด็กอยู่บ้านก๊ะเพาะก๊ะแมะที่พังราดไทย ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวัดระยอง ได้ยินบ่อยๆ เพาะเป็นคนชอบอ่านหนังสือแม้ว่าเพาะจะจบแค่ ป.๔ ก็ตามแต่ความรู้ของเพาะไม่หยุดอยู่แค่ ป.๔ เพาะรู้เกือบหมดด้วยการอ่านหนังสือและฟังวิทยุอย่างสม่ำเสมอ (แต่ไม่ได้ดูโทรทัศน์เพราะสมัยนั้นที่บ้านพังราดไทยมีโทรทัศน์แค่เครื่องเดียวซึ่งเป็นขาวดำของ “น้าชัย” (พี่ชายครูจงรักษ์ สมบูรณ์ ครูโรงเรียนแกลงซึ่งล่วงลับไปสมัยผมเรียน ม.ศ.) ที่อยู่ห่างจากบ้านราวๆ ๔๐๐ เมตร)
ตอนผมเป็นเด็กๆ ที่บ้านเราเรียก "จำนวน" หรือ "ลักษณะนาม" ของหนังสือว่า "หัว" ครับพี่น้อง ไม่ได้เรียก "เล่ม" เหมือนภาษาภาคกลางหรือที่อื่นเขา แต่แมะเล่าให้ผมฟังว่าเดี๋ยวนี้คำว่า "หัว" แทบไม่มีใครเรียก จะมีก็แต่คนรุ่นพ่อรุ่นแม่เท่านั้น ส่วนเด็กๆ หรือคนรุ่นหลังๆ เขาไม่เรียกหนังสือว่า "หัว" กันแล้วรวมถึงไม่รู้จักด้วย
มามะ พวกเราคนร่ะยอง เรามาช่วยกันเอา "หัว" คืนหน่อยฮิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น