"เพาะ" (คุณพ่อเหียน มัจฉา) ก๊ะ "แมะ" (คุณแม่เผือน มัจฉา) เป็นคนบ้านพังราดไทยโดยกำเนิด บ้านอยู่ที่เลขที่ ๑๒/๑ หมู่ที่ ๔ ตำบลพังราด อำเิภอแกลง จังหวัดระยอง สำหรับเพาะเสียแล้วเมื่อวันที่ ๙ กันยายน ๒๕๔๒ ในวัยเพียง ๖๓ ปี ส่วนแมะยังอยู่ ตอนนี่อายุ่ก็ ๗๕ ปีแล่วครับสมัยเพาะยังอยู่ เพาะเป็นคนสนุกสนานร่าเริง ใจคอโอบอ้อมอารี ใครเห็นใครก็รั่กก็ชอบกันทั่งนั่นทำให้เพาะมีพรรคพวกเพื่อนฝูง “เบิกบาน” ไปหมดเลย แมะก็เหมือนกัน ซึ่งเป็นนิ่สัยอย่างหนึ่งของคนร่ะยองเราที่มั่กจะเป็นแบบนี่
แมะเป็นคนตัวไม่ใหญ่ แมะตัว “ตี๊ด” เดียว แต่เรื่องใจนี่ “ใหญ่เค” มีอะไรที่ใครไปปรึกษา คนคนนั่นจะกลับออกมาด้วยรอยยิ้ม “กะปุ้มกะป้ำ” กันหมดเลย อย่างผมเนี่ยะเมื่อวานโทรศัพท์ไปหาแมะบอกว่ากำลังเขียนเรื่องภาษาร่ะยองวันล่ะคำเพื่อให้ลูกหลานหรือคนรุ่นหลังได้รู่กันกลัวมันจะสูญจะหายไป พอพูดแบบนี่ปั๊บแมะตบขา(ตัวเอง) “เผิ่ง” เข้าให้พร้อมก๊ะพูดว่า “มันต้องยังงี่ฮิ่ไอ้หนู ภาษาร่ะยองน่ารั่ก ต้องช่วยกันรั่กษาไว้ให้ดี อย่าให้สูญอย่าให้หายไปได้หนะ มีอะไรติดขัดคิ่ดไม่ออกถามแมะได้เลย แมะรู่หมดภาษาร่ะยองเนี่ยะ พู่ดไม่มีเพี้ยนก็แล่วกัน พูดชั่ดกว่าเขา “เกลี้ยง” ก็ว่าได้” แมะบอกผมยังงั้น (คำว่า "ชั่ดกว่าเขาเกลี้ยง" ก็เหมือนกับคำว่า "ชั่ดกว่าเขาเช็่ด" นั่นแหละ)
ก็ดีใจครับพี่น่องที่ปณิธานซึ่งผมตั้งใจจะทำเพื่อคนร่ะยองบ้านเรามีคนเข้ามาช่วยสานต่ออีกเบิกบานซึ่งหนึ่งในนั่นรวมถึง “แมะ” ด้วย
ขอบคุณนะครับแมะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น