วันนี้ที่ ภ.จว.น่าน (๙ สิงหาคม ๒๕๕๖)

วันหนึ่งราวๆ ซักทุ่มหนึ่งผมกับเพื่อนๆ กลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปที่ร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในตัวอำเภอๆหนึ่งเพื่อเลี้ยงฉลองให้เพื่อนคนหนึ่ง ร้านนี้แปลกๆซะนิดหนึ่งที่แต่ละโต๊ะมีเก้าอี้แค่ตัวหนึ่งวางห่างกันราวเมตรหนึ่งแล้วเวลาที่เข้าไปถึงไม่มีแขกซักคนหนึ่ง พวกเรายืนเก้ๆกังที่โต๊ะหมายเลขหนึ่ง อีกแป๊บหนึ่งเด็กเสิร์ฟเดินมาหาพวกเราคนหนึ่งแล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง

"พี่ๆคะ ร้านนี้มีกฏเหล็กอยู่ข้อหนึ่ง" แล้วหยุดหายใจนิดหนึ่งก่อนจะพูดอีกประโยคหนึ่ง "ทางร้านให้นั่งได้แค่โต๊ะละคนหนึ่ง นั่งได้ไม่เกินชั่วโมงหนึ่ง ถ้าจะสั่งอะไรเราจะให้เวลาด้วยการนับถอยหลังจากสิบถึงหนึ่ง ถ้าสั่งไม่ทันเราจะมีมาตรการออกมาอย่างใดอย่างหนึ่ง"

พวกเรามองหน้ากันแว้บหนึ่งก่อนจะพากันเดินออกจากร้านนี้เพื่อไปกินกันที่ร้านอีกร้านหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปราวกิโลหนึ่งโดยคืนนั้นกว่าจะเลิกลาก็ปาเข้าไปถึงตีหนึ่ง