วันนี้วันอาทิตย์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ วันหยุดของหลายๆ คนรวมทั้งผมด้วยที่ไม่ต้องทำงาน (ยกเว้นงานประจำที่บ้าน) วันนี้ผมพักที่บ้านอำเภอเมืองพะเยาครับ บรรยากาศตอนนี้อุ่นแล้วแม้ว่าช่วงกลางคืนหรือใกล้รุ่งสางจะยังคงมีความหนาวเย็นอยู่บ้างก็ตาม หน้าหนาวคงจะใกล้สิ้นสุดแล้ว อีกสักพักหน้าร้อนก็จะกลับมาเยือนหมุนเวียนเป็นวัฏจักรของมันแบบนี้ไปจนกว่าโลกจะสลาย คนเราในฐานะที่อยู่กับมันก็ต้องปรับตามให้ทัน ไม่ว่าจะเป็นสภาพร่างกาย จิตใจหรืออะไรก็แล้วแต่ ฝืนไม่ได้ ฝืนอะไรน่ะฝืนได้แต่เขาว่าอย่างน้อย ๒ อย่างรับรองฝืนไม่ได้แน่ๆ นั่นก็คือธรรมชาติและสังขาร จริงๆ ซะด้วยซิ่
ภาพประกอบที่ผมมาลงวันนี้เป็นหนึ่งในจำนวนหมื่นๆ ภาพก็ได้ที่ผมเคยนำเสนอทั้งในบล็อกนี้,เฟสบุ๊คและอีกหลายๆ แห่งในโลกไซเบอร์ ภาพนี้เป็นภาพที่ผมออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชนในงานบุญแห่งชาติเขตท้องที่อำเภอพาน เชียงราย สมัยผมเป็น สวป.อยู่ที่นั่น คนเฒ่าคนแก่ ลูกเด็กเล็กแดงมากหน้าหลายตาร่วมงานบุญประจำปีของวัดซึ่งเป็นงานประเพณีที่มีคนมาร่วมมากมาย ความเป็นตำรวจก็ต้องอาศัยจุดนี้ให้เป็นประโยชน์โดยการเข้าไปพบปะเยี่ยมเยียน พูดคุย สอบถามสารทุกข์สุกดิบรวมถึงดูแลรักษาความสงบเรียบร้อยไปด้วยในตัว ผมชอบแบบนี้ครับ ได้อะไรเยอะกว่าที่คิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ญาติเพิ่มอีกโขแล้วต่อไปเมื่อคนเรารู้จักกันแล้วอะไรๆ ก็จะง่ายขึ้นอย่างที่คำพระท่านว่า
"วิสสาส ปรมา ญาติ" : ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น