บางท่านอาจจะคิดว่า แหม คนอะไรขยันจังเลย ทำไปไม่อยู่กับครอบครัวเหมือนคนอื่นๆ เขาในยามนี้ หรือไม่ก็ทำไมไม่ออกเที่ยวออกเตร่ซะบ้าง วันๆ คืนๆ เห็นแต่อยู่โรงพักหรือไม่ก็ทำงานแบบนี้ไม่เบื่อบ้างหรือไง ครับ ผมก็อยากจะอยู่กับครอบครัวในยามนี้หรือออกเที่ยวเตร่เหมือนคนอื่นเขานั่นแหละ
แต่ว่าอยู่ที่แม่จริมสภาพเช่นนั้นทำไม่ได้หรอก (เฉพาะผมนะ) คือผมมาอยู่ที่นี่คนเดียว ลูกเมียอยู่อีกที่หนึ่ง เมียผมอยู่บ้านที่อำเภอเมืองพะเยา ส่วนลูกสาวคนสวยที่สุดในโลก (ในสายตาผม) กำลังเรียนหนังสืออยู่ที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ จังหวัดเชียงใหม่ อยู่ที่นี่ก็เลยเหมือนคนโสด(ที่ไม่สด) อีกประการหนึ่งที่บ้านพักโรงพักแม่จริมเนี่ยะผมแทบไม่ได้เอาอะไรนอกจากเครื่องใช้ส่วนตัวติดตัวมาเลย เครื่องอำนวยความสะดวกประเภททีวี วิทยุ เครื่องทำครัว ฯ ไม่ได้เอามาครับ อาศัยเพียงเป็นที่พักผ่อนหลับนอน
สำหรับอาหารก็หาทานข้างนอกหรือไม่ก็ซื้อแล้วไปทานที่ห้องพัก เพราะฉะนั้นเมื่อทำอะไรต่างๆ ที่บ้านเสร็จจะอยู่รึก็ไม่มีอะไรให้ทำ ไม่มีอะไรให้ดู สู้ไปที่โรงพักดีกว่าทีวีก็มี คอมก็มีให้เล่น พี่ๆ น้องๆ ตำรวจก็อยู่ที่นั่นได้คุยกันไปด้วย สบายกว่า ก็เลยต้องมาอยู่โรงพักช่วงเวลานี้เสียจนชินนับตั้งแต่วันที่ย้ายม (ปลายปี ๒๕๕๕)
ช่วงอยู่โรงพักไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ ผมก็เอานั่นเอานี่มาทำ จริงๆ แล้วผมว่านะอะไรต่างๆ น่ะถ้าเราคิดว่ามันเป็นงานซะแล้วมันมีงานทำตลอด ๒๔ ชั่วโมงนั่นแหละ แล้วงานของผมไม่ค่อยจะเหมือนใครหรือไม่ค่อยจะมีใครเหมือนซะด้วย ที่แน่ๆ ก็คือการทำหน้า Admin
เฟสบุ๊คตำรวจภูธรจังหวัดน่าน https://www.facebook.com/nan.police5
เฟสบุ๊ค อบถ.ตำรวจภูธรภาค ๕ https://www.facebook.com/trfinv.police5
เฟสบุ๊คสถานีตำรวจภูธรแม่จริม https://www.facebook.com/mjrpolice
ซึ่งผมนำข้อมูลจากกลุ่มไลน์ของตำรวจโรงพักต่างๆ ในสังกัดจังหวัดน่านมาเสนอในภาพรวมเพื่อให้พี่น้องประชาชนได้รับรู้รับทราบถึงกิจกรรมของพวกเราอีกครั้งหนึ่งซึ่งงานลักษณะนี้มีให้ทำตลอดเวลาเลยทีเดียว สนุกดี นอกจากนี้ก็ศึกษาหาความรู้เรื่องราวต่างๆ เพื่อนำมาใช้ในงานซึ่งส่วนใหญ่ก็จะจากโลกไซเบอร์นี่เอง
<< ภาพกิจกรรมในส่วนนี้ >>
ปิดท้ายก่อนนิทรา
“ห้องรับไกล่เกลี่ยคดีเล็กน้อยใช่ไหมเคอะ”
หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะเกือบๆ ๖๐ ปีถามผมขณะอยู่ที่ห้องสอบสวน
“ใช่แล้วครับ ห้องนี้รับไกล่เกลี่ยคดีเล็กน้อย” ผมตอบ “มีอะไรจะให้ผมช่วยเหลือครับ ด้วยความยินดีและเต็มใจยิ่งจากตำรวจไทย”
“เอ้า ถ้างั้นจ่าช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ให้เดี๊ยนที” เธอพูดพร้อมหันหน้าไปทางนอกห้องและขวักมือ อีกแป๊บชายหนุ่มรูปร่างสะโอดสะองคนหนึ่งอายุน่าจะไม่เกิน ๓๐ ปีก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าบวมปูด มีบาดแผลหลายแห่งและเต็มไปด้วยเลือด
“นี่แหละเค่อะจ่า สามีเดี๊ยน” เธอพูดต่อ “หนอย ริแอบไปมีกิ๊ก เดี๊ยนเลยเอาไม้หน้าสิบสามฟาดซะเกือบตายอย่างที่เห็นเนี่ยะ”
“โอ๊ย พี่สาว” ผมพูด “แบบนี้มันไม่เล็กน้อยแล้วนะครับ สภาพแบบนี้ต้องส่งโรง’บาลก่อน ผมไม่อยากให้มีคนตายคาโรงพัก”
“ไม่ต้องส่ง” เธอตอบพร้อมทำท่าทางสะใจ “อย่างที่เห็นเนี่ยะมันเล็กน้อยเค่อะ รู้งี้แม่แพ่นกระบานซะให้ตายเสียรู้แล้วรู้รอดดีกว่า จ่าจะได้ไม่ต้องมาไกล่เกลี่ยให้เดี๊ยน เชอะ”
“ใช่แล้วครับ ห้องนี้รับไกล่เกลี่ยคดีเล็กน้อย” ผมตอบ “มีอะไรจะให้ผมช่วยเหลือครับ ด้วยความยินดีและเต็มใจยิ่งจากตำรวจไทย”
“เอ้า ถ้างั้นจ่าช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ให้เดี๊ยนที” เธอพูดพร้อมหันหน้าไปทางนอกห้องและขวักมือ อีกแป๊บชายหนุ่มรูปร่างสะโอดสะองคนหนึ่งอายุน่าจะไม่เกิน ๓๐ ปีก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าบวมปูด มีบาดแผลหลายแห่งและเต็มไปด้วยเลือด
“นี่แหละเค่อะจ่า สามีเดี๊ยน” เธอพูดต่อ “หนอย ริแอบไปมีกิ๊ก เดี๊ยนเลยเอาไม้หน้าสิบสามฟาดซะเกือบตายอย่างที่เห็นเนี่ยะ”
“โอ๊ย พี่สาว” ผมพูด “แบบนี้มันไม่เล็กน้อยแล้วนะครับ สภาพแบบนี้ต้องส่งโรง’บาลก่อน ผมไม่อยากให้มีคนตายคาโรงพัก”
“ไม่ต้องส่ง” เธอตอบพร้อมทำท่าทางสะใจ “อย่างที่เห็นเนี่ยะมันเล็กน้อยเค่อะ รู้งี้แม่แพ่นกระบานซะให้ตายเสียรู้แล้วรู้รอดดีกว่า จ่าจะได้ไม่ต้องมาไกล่เกลี่ยให้เดี๊ยน เชอะ”
ราตรีสวัสดิ์ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น