โอ้นี่เรา เจ็บป่วย กระนั้นหรือ
อายุมาก ขึ้นทุกวัน นั่นแหละคือ
สัญญาณเตือน จงอย่าถือ ดึงดื้อไป
ทำอะไร นิดหน่อย ก็พลอยเจ็บ
นั่งก็เป็น ชาเหน็บ อีกจนได้
เดินนิดเดียว ก็เหนื่อย แทบขาดใจ
โอ๊ยนี่เกิด อะไร ขึ้นกับเรา
เมื่อเก่าก่อน ไม่เห็น เป็นเช่นนี้
แถมยังทำ ท่าที หัวเราะเขา
ที่เดินเหิน ค่อยย่อง อย่างเบาเบา
และว่าเขา เฒ่าชะแร แก่ชรา
มาคราวนี้ ตกใส่ ตัวเองบ้าง
อยากหัวเราะ ดังดัง สมน้ำหน้า
แล้วเป็นไง เจ้าพจน์ หมดราคา
รู้แล้วหนา เจอเข้าบ้าง อย่างจังเลย
อนิจจา วัตตะ สังขารา
ดั่งคำพระ ท่านว่า คือเฉลย
จงอย่าอยู่ อย่างประมาท นะเพื่อนเอย
กาลล่วงเลย ไปทุกที ไม่มีรอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น