สุพจน์ มัจฉา
วันอังคารที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2558
เป็นผีก็ไม่บอก (๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๘)
ณ เพลาหลังเที่ยงคืนคืนหนึ่งขณะผมกับสายตรวจออกตรวจตามปกติ
“เอ๊า น้องสาวคนงาม ตอนนี้ก็เกือบจะตีสองอยู่แล้วทำไมไม่กลับบ้านล่ะ มายืนคนเดียวอยู่ที่มืดๆ กลางป่านี่ทำไมจ๊ะ” ผมถาม
“น้องยางงงไม่อยากกกลับบบบบ้านนนน อ้ายยยยต๋ำหนวดดดดดมาอยู่เป็นเพื่อนน้องหน่อยยยยยได้ก่อเจ๊าาาาา เหออออออ”
ผล : ผมและสายตรวจวิ่งหนีกันแทบป่าราบ เฮ้อ .... เป็นผีก็ไม่บอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
บทความใหม่กว่า
บทความที่เก่ากว่า
หน้าแรก
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น