เด่นสกาว กล้าข้าว สีสดเขียว
เริ่มแตกรวง รองรับ กับคมเคียว
รอเก็บเกี่ยว ยามรวงทอง ทั่วท้องนา
เจ้าเคยพร่ำ จำนรร ฉันท์คนรัก
หมายสมัคร จับเคียว เกี่ยวกับข้า
แต่ไฉน ไปบางกอก ไม่บอกลา
ปล่อยไอ้ขวัญ เหว่ว้า ระอาทรวง
ไอ้เรียวเอ๋ย ก่อนเรียมเคย ขี่หลังเจ้า
มาบัดนี้ ต้องเศร้า เขาไม่ห่วง
อีเรียมมัน หนีข้า ข้าวกล้ารวง
หนีไปควง หนุ่มบางกอก ช้ำชอกฤดี
ท้องทุ่งงาม ยามนี้ มีเพียงข้า
รอเก็บเกี่ยว ข้าวกล้า หน้าหนาวนี่
อีเรียมเอ๋ย ไยเลย ลืมวจี
ที่เคยให้ ไอ้ขวัญนี้ ได้ลงคอ
ฝนเริ่มซา เมื่อครา ย่างหน้าหนาว
ข้ายังคง คอยเจ้า เข้าเรือนหอ
แม้นเนิ่นนาน กี่เพลา ข้าจะรอ
เคียงพะเน้า เคล้าพะนอ คลอคู่เรียม
......
ไอ้ขวัญ
วันจันทร์ขึ้น ๒ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีวอก ร.ศ.๒๓๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น