แต่ความสุขสนุกสนานที่เด็กๆ บ้านเราแถบชนบททุกคนรอคอยซึ่งมีเพียงปีละ ๑ ฤดูกาลเท่านั้นก็นี่ครับ “การนวดลาน” หรือนวดข้าวที่สมัยก่อนเขาจะใช้ควายย่ำโดยก่อนนวดน่ะคนโตจะถากและขูดพื้นนาที่จะใช้เป็นลานให้เรียบเสมอกันซึ่งส่วนใหญ่จะทำเป็นวงกลมเสร็จแล้วเอาขี้วัวขี้ควายที่มีอยู่เยอะแยะนั่นแหละผสมน้ำเอาไปยาลานให้เรียบเพื่อให้พื้นแน่นกันไม่ให้เม็ดข้าวหล่นลงในดิน เสร็จแล้วเอาต้นหมากขนาดพอเหมาะมาปักเป็น “เสาเกียด” กลางลานจากนั้นก็เอาข้าวที่เกี่ยวและมัดเป็นฟ่อนแล้วมา “ลอม” ไว้รอเวลานวดอีกที
ความสนุกของเด็กๆ ในการนวดลานส่วนหนึ่งก็อยู่ที่ตรงนี้ครับถ้าบ้านไหนซึ่งอยู่ไม่ไกลนักเขามีการนวดลานเด็กๆ จะตัด “ไม้อีกิม” ซึ่งมีอยู่ทั่วไปแถวบ้านไว้ตีควายตัวที่ดื้อๆ ไม่ค่อยยอมย่ำหรือขี้เกียจเดินให้เดินหรือย่ำให้ได้ แต่ส่วนใหญ่ควายมันก็จะเดินจะย่ำของมันตามประสาอยู่แล้วเพียงแต่มีเด็กบางคนชอบตีมันบ่อยๆ อย่างสนุกสนานจนคนโตต้องคอยห้ามคอยปรามว่าอย่าทำยกเว้นตัวที่ดื้อถึงค่อยตี
เมื่อย่ำลานเสร็จและคนโตปลดควายออกแล้วก็มาถึงช่วงความสุขที่เด็กๆ รอคอยอีกช่วงหนึ่งนั่นก็คือกิน “ข้าวเหนียวเหลือง” ซึ่งเจ้าภาพเขาเตรียมมาเลี้ยงแขกรวมถึงเด็กๆเพราะถือว่าเด็กๆ เนี่ยะมีส่วนสำคัญอย่างมากในการนวดลานแต่ละครั้งครับ ข้าวเหนียวเหลืองนั้นวิธีการทำก็ไม่มีอะไรยุ่งยากแค่เอาข้าวเหนียวไปมูน ใส่กะทินิดหน่อยพร้อมขมิ้นเพื่อให้สีออกเหลืองๆ บนข้าวเหนียวมีส่วนประกอบอย่างหนึ่งทำจากปลาที่ฉีกหรือบดละเอียดพร้อมเครื่องปรุงที่คลุกเคล้าจนเป็นเนื้อเดียวกันซึ่งส่วนใหญ่จะออกสีแดงๆ ตัดกับสีเหลืองของข้าวเหนียวบนใบตองสีเขียวอย่างลงตัววางอยู่ คนโตน่ะไม่ค่อยกินกันเท่าไรหรอกเพราะมักจะให้เด็กๆ กินมากกว่า เด็กบางคนนะกินซะพุงกางเลยแค่นั้นยังไม่พอยังห่อกลับบ้านอีกด้วยก็มี เรียกว่างานนี้นอกจากหายเหนื่อยจากการใช้ไม้อีกิมไล่ควายให้ย่ำลานแล้วยังอิ่มอร่อยแถมมีของติดเนื้อติดตัวกลับบ้านอีกด้วย
สมัยนี้บ้านเราไม่มีสภาพแบบที่ว่าแล้วเพราะการทำนา การนวดลานแบบก่อนหมดไปคงเหลือไว้แค่ความทรงจำประมาณคำว่า “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว” เท่านั้น
ในส่วนของ "ข้าวเหนียวเหลือง" นั้นปัจจุบันถึงแม้จะไม่มีให้เห็นในท้องนาเวลานวดลานเหมือนเมื่อแต่ก่อนแล้วแต่ก็ยังคงมีขายตามท้องตลาดทุกวันครับโดยเฉพาะอย่างยิ่งแถวตลาดใหญ่ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น