คนร่ะยองเค้าคุยกัน : "หัว" (๑๐ เมษายน ๒๕๕๗)

ลูกสาว : เพาะ(พ่อ) หนังสือมีตั้งหลายหัว แล่วเพาะจะอ่านหัวหนา (หัวไหนล่ะ)
เพาะ : งั่นเพาะอ่านหัวนี่ก็ได้
...........................................

“หัว” ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองใช้เรียกลักษณะนามของสมุดหรือหนังสือซึ่งตรงกับคำภาษาภาคกลางว่า “เล่ม” (ประเดี๋ยวนี้เด็กๆ รุ่นใหม่ไม่ค่อยพูดคำคำนี้แล้ว คงมีพูดเฉพาะแต่คนรุ่นเก่าๆ เสียเป็นส่วนใหญ่)

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง