คนร่ะยองเค้าคุยกัน : "ตี" (๒๘ เมษายน ๒๕๕๗)

ลูกสาว : แมะ ตอนนี่ก็ตั้งตีแปดจะครึ่งอยู่แล่ว ทำไมหนังอีลำยองยังไม่มาซะทีล่ะแมะ

แมะ : ก็คืนนี่โทร่ะทัศน์เขามีรายการพิเศษ กว่าจะจบก็น่าจะตีเก้ากว่า รั่บรองว่าคืนนี่เราคงดูหนังอีลำยองถึงตีสิบเอ็ดตีสิบสองแน่ๆ เลย
....................................

"ตี" ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองตามตัวอย่างที่ชักมานั้นคนร่ะยองเราพูดถึงเวลาครับ โดยคำร่ะยองแท้ที่คนเก่าๆ ท่านยังคงพูดกันอยู่จะใช้บอกเวลาดังนี้ (นับตั้งแต่เที่ยงคืน) คือ ตีสิบสอง ตีหนึ่ง ตีสองไปเรื่อยๆ จนถึงตีสิบเอ็ดในเวลากลางวันซึ่งบางคนพูดว่า "เพล" พอเวลา ๑๒ นาฬิกาจะพูดว่า "เทียง" เวลา ๑๓ นาฬิกาพูด "บ่ายโมง" จากนั้นพูด "บ่ายสอง (บางแห่งพูดสองโมง) บ่ายสาม (บางแห่งพูดสามโมง) บ่ายสี่ (บางแห่งพูดสี่โมง)" ต่อด้วย "ห้าโมง หกโมง" แล้วเป็น "ตีเจ็ด ตีแปด ตีเก้า ตีสิบ ตีสิบเอ็ด ตีสิบสอง" กรณีที่พูดเหมือนกัน เช่น ตีเจ็ด จะเป็นเวลา ๗ นาฬิกา หรือ ๑๙ นาฬิกาก็ให้ดูว่าเวลาที่พูดตอนนั้นเป็นกลางวันหรือกลางคืนหรือไม่ก็ถามเอาครับ

ที่อธิบายมานี้เป็นคำร่ะยองที่คนเก่าๆ ท่านใช้และยังคงพูดกันอยู่ แต่ปัจจุบันบางคนหรือบางแห่งอาจจะพูดหรือใช้ผิดไปจากนี้บ้าง

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง

รายการ "ตีสิบ"ของคุณพี่วัทวัส สุนทรวิเนตรน่ะก็ออกอากาศเวลาตี ๑๐ ครับ (ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)