คืนนี้ที่แม่จริม (๑ กันยายน ๒๕๕๗)

คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มกะอีกนิดๆ ผมมานั่งแหมะที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมอีกแล้วครับท่าน เพราะ...อย่างที่บอกนั่นแหละ อยู่บ้านพักก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ทำ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรซักกะอย่างเหตุเพราะผมไม่ยอมเอามาเอง แบบว่าอยากจะใช้ชีวิตที่บ้านพักเฉพาะแค่พักผ่อนหลับนอนเท่านั้นมากกว่า รวมถึงอยู่ที่นี่ก็ตัวคนเดียวทำให้ไม่ต้องห่วงอะไร เวลาอยากจะดูทีวี ดูข่าว ดูหนังสือพิมพ์ก็ไปดูที่โรงพักซึ่งอยู่ห่างบ้านพักแค่ ๒๐ เมตรเสียก็สิ้นเรื่อง นี่แหละคือเหตุผลข้อแรก อีกข้อหนึ่งก็คือเราในฐานะเป็นผู้บังคับบัญชาถ้าได้มาอยู่โรงพักซักหน่อยพวกน้องๆ เจ้าหน้าที่หรือผู้ใต้บังคับบัญชาก็จะเกิดความอุ่นใจขึ้นอีกโข ที่นี่ไม่มีหรอกครับประเภทผู้บังคับบัญชาที่พอมาอยู่หรือใกล้ลูกน้องแล้วเขาจะเกร็งหรือคิดว่านายคอยจับผิด ที่นี่พวกเราอยู่กันฉันพี่ฉันน้อง มีอะไรก็คุยกัน ปรึกษาหารือกัน งานก็ง่ายขึ้น นี่ครับ เราอยู่กันแบบนี้

ที่แม่จริมวันนี้ตั้งแต่ช่วงหัวค่ำฝนตกลงมานิดหน่อย ไม่มากอะไรนัก แต่น่าจะตกนานเพราะเห็นมีเมฆดำทะมึนอยู่เต็มท้องฟ้าไปหมดเลยทีเดียวครับ อากาศเย็นดี แต่อย่างว่าแหละเดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาวอาจจะเป็นไข้ได้ง่ายๆ คืนนี้ก็เลยต้องหาเสื้อหนาๆ มาสวมใส่ซะหน่อย เนี่ยะ พูดแล้วจะหาว่าคุย อ้ะ ใส่แล้วล้อหล่อและดูเป็นวัยรุ่นขึ้นอีกตั้งเยอะ ฮ่ะๆๆๆ

อากาศเย็น อาจเป็น ไข้เอาได้
หาอะไร ใส่ไว้ ให้อบอุ่น
ใส่แล้วหล่อ เลยนะ เจ้าประคุณ
เหมือนวัยรุ่น ยังไง ยังงั้นเลย (ว้าววว)