ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : กะเพ่า (๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๗)

แมะ : เอ้อนี่เพาะมึง ดูเด็กๆ ในแถวนั่นฮิ ลูกเราก๊ะเพื่อนๆ ที่เพิ่งเอามาเข้าชั่น(ชั้น)อ่ะนุ่บาน(อนุบาล)นี่ตัวกะเพ่าๆ กันทังงั่นเลยเนาะ
เพาะ : ช่ายแล่วเกี๊ยแมะมึง แต่...ไม่เห็นเกอะ(เหรอ) ว่าลูกใคร “เจ้าชู้” (ผู้ชายหน้าตาดี) กว่าเค้าเกลี้ยง แหม่ ดูฮิ หน้างี่เจ้าชู้เหมือนเพาะเค้าไม่มีผิดเลย 
แมะ : แล่วฟันก็ "กะ-เหงอะ" (ฟันเหยิน) ด้วยเกี๊ย ฮิๆๆ

"กะเพ่า” (ออกเสียงว่า “ก้ะ-เพ่า” หรือ “ก้ะ-พ่าว”) ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองหมายถึงเท่าๆกัน ไล่เลี่ยกัน ตัวพอๆ กันครับพี่น้อง

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง

ภาษาถิ่น ก็คือ ภาษาไทย
รุ่นปู่ย่า ตายาย ท่านใช้สื่อ
ชนรุ่นหลัง ถ้าให้พัง ไปกับมือ
ผลลัพธ์คือ เราไม่เห็น "ความเป็นไทย"