คืนนี้ที่แม่จริม (๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๗)

คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มเศษๆ หลังจากทานข้าวทานปลา อาบน้ำอาบท่า หวีหัวผัดหน้าทาแป้งเรียบร้อยแล้วผมก็เดินจากแฟลตที่พักหลังโรงพักไปนั่งทำงานที่โรงพักแม่จริมเหมือนคืนอื่นเช่นเคยครับ คืนนี้ที่แม่จริมอากาศค่อนข้างหนาวสักหน่อยต้องหาเสื้อกันหนาวตัวเก่งสีเหลืองที่ชอบมากๆ มาใส่ไว้ชั้นนอกอีกตัวหนึ่งเพื่อให้เกิดความอบอุ่น ซึ่งความจริงจะว่าหนาวก็ไม่เชิงนะเพียงแค่มันเย็นกว่าคืนอื่นๆ เท่านั้น ถึงโรงพักเข้าไปนั่งทำงานในห้อง ศปก.ซึ่งมีเฉพาะประตูเปิดปิดด้านหน้าเท่านั้นส่วนด้านในไม่ห้องอีก ๔ ห้องซึ่งไม่มีประตูหรือหน้าต่างด้านอื่นๆ ก็ออกจะร้อนๆ อยู่เหมือนกันแต่เสื้อที่ใส่น่ะไม่ถอดดีกว่า อุ่นดี ทั้งอุ่นกายและอุ่นใจด้วย ของแบบนี้ประมาทไม่ได้ครับ

การงานที่โรงพักคืนนี้ก็เหมือนๆ กับทุกคืนนั่นแหละคือจริงๆ แล้วไม่มายังได้เลย ไม่ใช่ว่ามีงานด่วนหรืองานอะไรมากมาย จะรอไว้เซ็นหรือสั่งการวันพรุ่งนี้ก็ได้แล้วก็มีแค่ ๒-๓ เรื่องเท่านั้นที่เข้ามาช่วงเย็น เป็นเรื่องธรรมดาๆ เพื่อทราบแต่ผมถือคติว่าเราเป็นนาย เราเป็นหัวหน้าเขาถ้าเรามาอยู่เป็นเพื่อนทั้งเพื่อนร่วมคิด ร่วมพูดร่วมคุยกับน้องๆ เจ้าหน้าที่เขาแล้วอะไรๆ มันก็จะดีขึ้น ง่ายขึ้น เราไม่ใช่หัวหน้าที่ประเภทบ้ายศ บ้าศักดิ์หรือถือเนื้อถือตัว ข้อนี้น้องๆ เจ้าหน้าที่เขารู้ดี เพราะฉะนั้นเมื่อเรามา มาอยู่ใกล้ชิด มาพูด มาคุย มาทักมาทายแม้กระทั่งพูดเล่นพูดหัวกับเขาแล้วมันรู้สึกสนุกดีทั้งเขาทั้งเรา เขาก็อุ่นใจที่นายมาอยู่ด้วยเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นมาในช่วงนี้ก็ยังมีนายอีกคนที่ช่วยดูแลแก้ไขหรือพิจารณาสั่งการได้ ที่นี่แม่จริมเราอยู่กันฉันพี่ฉันน้องครับ ทุกคนรู้บทบาท รู้หน้าที่ รู้ขีด รู้ข้อจำกัดของแต่ละคนดีเพราะฉะนั้นเรื่องพวกนี้ไม่ต้องกังวล

<< ภาพทั้งหมด >>