เด็กพายเรือ ออกไป หาปูหอย
ที่มีอยู่ ไม่น้อย ทำอาหาร
เก็บเอามา พออยู่ พอกินกัน
เหลือนอกนั้น เอาไว้ วันต่อไป
ธรรมชาติ หล่อเลี้ยง คนที่นี่
ให้มีกิน มีที่ อยู่อาศัย
ทุกคนจึง แหนหวง ดุจดวงใจ
ไม่ให้ใคร ทำลาย วิถีตน
ที่มีอยู่ ไม่น้อย ทำอาหาร
เก็บเอามา พออยู่ พอกินกัน
เหลือนอกนั้น เอาไว้ วันต่อไป
ธรรมชาติ หล่อเลี้ยง คนที่นี่
ให้มีกิน มีที่ อยู่อาศัย
ทุกคนจึง แหนหวง ดุจดวงใจ
ไม่ให้ใคร ทำลาย วิถีตน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น