บางช่วงบางตอนที่บ้านแมะ : ธรรมชาติหลังบ้าน / คนแก่กินหมาก / ราวตากผ้าบ้านเรา /อาหารเย็น (๒๘ มีนาคม ๒๕๕๘)

ช่วงนี้น้ำในคลองหลังบ้านแมะกำลังลงซึ่งตอนบ่ายๆ พี่น้องที่นี่ที่มีเวลาว่างก็จะออกมาหาปูหาปลาไปทำอาหารกันเหมือนเคยครับ

ธรรมชาติสร้างสรรค์ สวรรค์ให้เรา
สมควรต้องเฝ้า สงวนรักษา
มรดกตกทอด ตลอดสืบมา
สุขใจเริงร่า ชั่วนาตาปี

คนแก่กินหมาก
คนแก่เปรี้ยวปาก เอาหมากมาโขลก
ตะบันโป๊กโป๊ก โขลกแล้วก็เคี้ยว
ใส่เสื้อสาแหรก สวยแปลกตาเชียว
ปากยายหายเปรี้ยว เคี้ยวกินกันเพลิน

วัฒนธรรมการกินหมากที่บ้านเรานั้นยังคงมีคนเฒ่าคนแก่จำนวนมากที่สืบทอดกัน อยู่จนถึงทุกวันนี้ นั่งกินหมากไปก็พูดคุยกันไปเป็นการฆ่าเวลาไปในตัว ขณะเดียวกันถ้าลูกหลานอยู่ใกล้ๆ คนเฒ่าคนแก่ก็จะพูดเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟังไม่ว่าจะเป็นการเล่านิทานหรือ อบรมสั่งสอนสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ครับ

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยอง "เสื้อสาแหรก" ก็คือเสื้อคอกระเช้าในภาษากลางครับพี่น้อง

บ้านนอกคอกนา ไม่ว่ากันหรอก
ข้างในข้างนอก ใช้ประโยชน์ได้
นี่เป็นเรื่องจริง ใช่อิงนิยาย
ผ้าแห้งเร็วไว สบายอุรา

ราวตากผ้าบ้านเราจ้า

ผัดหมูถั่วค้าง ปลาย่างอีกสอง
น่าชิมลิ้มลอง มองแล้วไม่เบื่อ
น้ำพริกกะปิ มีน้ำพริกเกลือ
พร้อมกับแกงเนื้อ อีกทั้งแตงกวา
อาหารบ้านเรา เอาได้ทั้งสิ้น
รสชาติถูกลิ้น กินอร่อยหนา
น้ำเย็นขันเดียว เลี้ยววนไปมา
ดื่มกันทั่วหน้า หาสุขใดปาน

ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยอง
"ถั่วค้าง" = ถั่วฝักยาว
"น้ำพริกเกลือ" = น้ำพริกน้ำปลา