แอบอ่านหนังสือ “พล นิกร กินหงวน”

สายๆ วันนี้ซึ่งโรงเรียนปิดเทอมเราเดินไปหาพ่อแก่-แม่คุณ (ตา-ยาย) ที่บ้านซึ่งอยู่ใกล้ๆ บ้านเราไม่กี่วา เมื่อไปถึง “น้าผิน เชื้อพลบ” น้องของแมะเผือนบอกว่าพ่อแก่แม่คุณไม่อยู่บ้านเพิ่งเดินไปงานบวชนาคบ้านลุงอาง-ป้าอรซึ่งเขาบวชเหียอ่ำลูกชายวันนี้ เอ่อออ ได้การละ ถ้ายังงั้นเรา “แอบ” เอาหนังสือ “พล นิกร กิมหงวน” ของพ่อแก่มาอ่านดีกว่า น้าผินบอกว่าน้าผินน่ะไม่เท่าไรหรอก แต่เถ้า(ถ้า)แม่คุณรู้เข้าจะโดนเอ็ดนะเพราะแม่คุณจะพูดเสมอว่า “หนังสือพ่อแก่เขาหนะ ห้ามใครเอาไปอ่านเดี๋ยวหนังสือเสื่อม” แต่..ตอนนี้พ่อแก่ก็ไม่อยู่ แม่คุณก็ไม่อยู่ ได้การละเราเอาหนังสือที่ว่านี่มา “แอบ”อ่านดีกว่า ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในห้องบนเรือน (บ้าน)แล้วหยิบหนังสือ “พล นิกร กิมหงวน” ที่วางอยู่บนตุ (ชั้นหรือกอง) ใต้หิ้งพระของพ่อแก่มาเล่มหนึ่ง แหม่ สนุกเชีย

เรานั้นแม้ว่าจะเพิ่งสอบไล่จบชั้น ป.๒ มาได้กี่ไม่นาน เปิดเทอมก็จะขึ้น ป.๓ แต่หนังสือหนังหาเราอ่านออกทุกตัว ไม่ว่าจะเป็นคำยากเย็นแค่ไหนก็ตามอ่านได้หมด แล้วหนังสือที่ว่านี่มันก็สนุกสมดังที่คนโต (ผู้ใหญ่) เขาเคยพูดๆ ให้ฟังซะด้วยเลยอ่านซะแทบวางไม่ลงเลยทีเดียว มีอยู่คำหนึ่งที่ชอบมากก็คือ “กิมหงวน” น่ะเวลาพูดกะใครเขาออกจะสุภาพมาก แทบทุกคำที่พูดจะเริ่มด้วยคำว่า “รับประทานโทษขอรับ” ตลอดเลย อ้ะ เราจะ(แอบ)เอาคำคำนี้ไปใช้มั่ง

หนังสือสนุกอ่านแล้ววางไม่ลงอย่างที่ว่านั่นแหละทำให้ลืมเวลาไปเลยจนกระทั่งบ่ายแก่ๆ พ่อแก่แม่คุณเดินมาถึงบ้านเมื่อไรไม่รู้ พอแม่คุณเห็นเราซึ่งกำลัง “แอบ” อ่านหนังสือพ่อแก่อยู่นั้นก็เอ็ดตะโรมาเลยทีเดียว “แหม่ ไอ้เด็กคนนี่บอกตั้งหลายครั่งหลายหนแล่วว่าไม่ให้เอาหนังสือพ่อแก่มาอ่าน เดี๋ยวหนังสือเสื่อมยังไม่เชื่ออีก เดี๋ยเหอะ” แต่แม่คุณก็เพียงแค่พูดแล้วทำตาเขียวแบบนั้นไม่ได้ว่าหรือทำอะไรต่อ สำหรับพ่อแก่เมื่อเห็นเรา “แอบ” เอาหนังสือแกมาอ่านก็หัวร่อใหญ่เลยพร้อมพูดว่า “เอ้อ ไอ้หนูอ่านไปเหอะหนังสือหนังหาเนี่ย คนเราหนะเถ้า(ถ้า)ยิ่งอ่านหนังสือมากเท่าไรจะได้ความรู้ ฉลาดเฉลียวมากขึ้นไปเท่านั่น พ่อแก่ไม่หวงเหาะ (หรอก) ว่างๆ หยิบไปอ่านได้เลย แหม่ มึงนี่เอาได้ๆ”

และนับตั้งแต่นั้นมาเราก็เอาหนังสือพ่อแก่มาอ่านได้สบายๆ โดยไม่ต้อง “แอบ” อีกต่อไปแล้วก็ไม่มีเสียงแม่คุณพูดอีกเลยว่า “แหม่ ไอ้เด็กคนนี่บอกตั้งหลายครั่งหลายหนแล่วว่าไม่ให้เอาหนังสือพ่อแก่มาอ่าน เดี๋ยวหนังสือเสื่อม” อีกเลย เย้ ดีใจๆ

ด.ช.สุพจน์ มัจฉา : ๑๗ เมษายน ๒๕๑๒