"ขอบใจหนะลูกๆ หลานๆ ทุ่กคน" แมะพูด
ตาก็ปรอย ลมก็โกรก โบกสะบัด
พัดผ่านพริ้ว ผิวกาย เห็นได้ชัด
เงียบสงัด มุมสงบ สลบไสล
ความอบอุ่น เช่นนี้ มีได้ยาก
เพราะต้องจาก อยู่แคว้น แดนไกลใกล้
หากมาพร้อม หน้าตา ยามคราใด
แสนสุขใจ เพลิดเพลิน เจริญจริง
"แหม่ มันต้องงี่ฮิ่ไอ้หนู เนี่ยะ คนนามส้ะกุลมัจฉาน่ะนอกจากเจ้าชู้แล่วยังเรียนหนังสือเก่งทุ่กคนด้วย จริงๆ เกี๊ย เอาได้ๆ
อีกนิดจ้า...พี่น้องรู้ไหมตอนหัวค่ำที่ผ่านมาน่ะเกิดราหูอมจันทร์จนมิด ทั้งดวงเลย ผมกลัวพี่น้องจะไม่จันทร์ไว้เชยชมเลยไปเคาะกะลากับต้นมะม่วงหน้าบ้านแมะใช้ เวลาเป็นชั่วโมงแน่ะกว่าราหูจะโดดออกจากจันทร์ไป เฮ้อ โล่งอกไปที
"ผมช่วยพี่น้องให้มีจันทร์ดังเดิมแล้วนะ เก่งไหม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น