มีนามีไร่ ท่องไปในทุ่ง
พื้นฟากไม้ไผ่ ใช้ใบจากมุง
ไรเหลือบริ้นยุง ต่างมุ่งบินตอม
หน้าฟ้าหน้าฝน ลมบนกระหน่ำ
น้ำไหลหล่นพรำ เทซ้ำเป็นหย่อม
หลังคาก็รั่ว หูหัวแมมมอม
ต้องเอาเสื่อล้อม กันฝนที่ไหล
ไฟฟ้าไม่มี อย่างดีตะเกียง สว่างพอเพียง ด้วยแสงแห่งไต้
แม้ลมกระโชก พัดโบกอย่างไร ก็หาทำให้ ไฟไต้ดับลง
ยามฝนผ่านไป ร่วมใจปัดกวาด ทำความสะอาด ให้บ้านโล่งโปร่ง
แต่จากลมพัด ไม่อาจจบลง เพาะปีนขึ้นตรง ไปซ่อมหลังคา
ท้องทุ่งหน้าบ้าน น้ำบานเนืองนอง ไหลบ่าลงร่อง ท่วมท้องข้าวกล้า
ปูปลาเต็มหนอง เต็มคลองเต็มนา พี่น้องพร้อมหน้า จับเอามากิน
กินไม่มีหมด ไม่ลดลงได้ ปูปลามากมาย มีไม่หมดสิ้น
ท้องทุ่งทุกแห่ง คือแหล่งทำกิน ไม่มีหนี้สิน พะรุงพะรัง
ยามเช้าเพาะออก ไปไถนาไร่ พร้อมกับเจ้าควาย ในท้องทุ่งกว้าง
แมะทำอาหาร ลูกหลานช่วยพลาง เสร็จแล้วก็นั่ง สำรับร่วมวง
เมื่อถึงเวลา คราไปโรงเรียน แมะก็พากเพียร แวะเวียนไปส่ง
จากนั้นมุ่งหน้า ไปทุ่งนาตรง เอาข้าวไปลง ให้เพาะได้กิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น