“อรุณสวัสดิ์ยามสายๆ ครับอ้ายลุงดาบ...” ลุงคนหนึ่งซึ่งอุ้มเด็กผู้ชายตัวเล็กมาด้วยพูดกับผมที่โรงพักเมื่อตะกี๊ “...ลุงเอามาขาย อ้ายลุงดาบช่วยซื้อจิ่ม(หน่อย)”
“อั๊ยยะ ....ขายเด็ก” ผมรำพึงเบาๆ โดยที่ใครไม่ได้ยิน
“แต๊ๆ ครับลุงต๋ำหนวด...” คราวนี้เด็กน้อยพูดขึ้นมั่ง “...ปู่เอามาขายแต๊ๆ ฮับ”
“แหม ว่าไปลุงก็...” ผมพูดกับลุงแกยิ้มๆ “...ลุงจะขายหลานเลยก๊ะ”
“บ่าใจ้ (ไม่ใช่)....” ลุงพูด “...ลุงกับหลานเอาบ่าหนุน (ขนุน) มาขายต่างหาก อ้ายลุงดาบจ้วยอุดหนุนลุงจิ่มเน้อ ถุงละซาว(ยี่สิบ)บาทเต้าอั๊น”
ขออนุญาตพักเบรกกินขนุนก่อนนะคร้าบบบบบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น