อาหารเย็นเย็นนี้ (๑ กันยายน ๒๕๕๘)

ฟ้าจะถล่ม ดินจะทะลาย มิอาจเปลี่ยนใจ ได้หรอกครับท่าน
ณ แม่จริม ถิ่นนี้ของฉัน ทุกเมื่อเชื่อวัน ฉันไม่เปลี่ยนแปลง
ยังคงยืนหยัด ไม่อาจเป็นอื่น เพราะมีจุดยืน แน่วแน่ชัดแจ้ง
ถ้าหากคิดขืน จุดยืนเปลี่ยนแปลง หมดสิ้นเรี่ยวแรง ไม่มีจะกิน
ตลาดใหญ่ใหญ่ อย่าไปนึกฝัน หรือนึกถึงมัน ทั้งหมดทั้งสิ้น
มีเพียงกับข้าว ขายแบกะดิน ยังไงต้องกิน นี่คือจุดยืน

พริกก็เด็ดจากต้นที่ปลูกข้างโรงครัวโรงพักนี่แหละเสร็จแล้วก็เอามาตำ

ซื้อกับข้าว ตำน้ำพริก เสร็จเรียบร้อย
เดินต้อยต้อย กลับที่พัก เก็บเสื้อผ้า
ที่ซักไว้ และตาก เมื่อเช้ามา
เดี๋ยวพอถึง เวลา จะรีดมัน
อยู่ที่นี่ ต้องอาศัย ตนเป็นหลัก
ทั้งผ้าซัก หุงหา เรื่องอาหาร
อย่างอื่นอีก สารพัด ต้องจัดการ
จะหวังพึ่ง ใครนั้น ฝันไปเลย