
ในสิ่งเดียวกัน คนแต่ละคนยังให้ความคิดเห็นไม่เหมือนกันบ้างก็ชอบ บ้างก็เกลียดหรือไม่ก็เฉยๆ เหตุนั้นก็เพราะความคิด พอกระทบที่ตาแล้วส่งไปที่ใจ ขณะนั้นขบวนการปรุงแต่งทางจิตได้เริ่มทำงานขึ้นอีกครั้งแล้ว ส่วนจะเป็นในแง่ที่ดีหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับข้างในของแต่ละคนว่าจะมีสติ ระลึกได้ถึงสิ่งที่ควรมากน้อยเพียงใด
เมื่อรู้อย่างนี้แล้วทำไมเราถึงยังมัวเสียเวลากับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีก สู้พยายามใช้เวลาของชีวิตที่เหลือให้มีความสุขจะไม่ดีกว่าหรือ อะไรที่ยึดเอาไว้แม้แต่ความสุขนั้นก็เป็นความทุกข์ที่แอบแฝงตัวเข้ามาแล้ว เพราะหากเราไปยึดอารมณ์นั้นไว้ เมื่อหวลคิดคำนึงแล้วนำมาเปรียบเทียบมันก็อาจจะสร้างความเจ็บปวดให้กับเราได้ตลอดเวลา
พระอาจารย์เอกชัย สิริญาโณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น