วันศุกร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2557

คนร่ะยองเค้าคุยกัน : "กะหวะ" (๑๘ เมษายน ๒๕๕๗)

พี่ทิ่ดหงั่น : เจ้น่อย ปีนี่บ้านเรามันแล่ง(แล้ง)เหลือเกิน ฝนฟ่าก็ไม่ตก นาก็ทำไม่ได้ เฮ้อ แล่วเราจ้ะทำไงดีนี่

เจ้น่อย : แช้นว่าเราลองไปกะหวะสวนยางทิ่ดเมือนทำกันดีกว่าพี่ทิ่ด
..............................

“กะหวะ”  ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองซึ่งแต่ละที่ แต่ละตำบล,อำเภออาจจะพูดหรือออกสำเนียงแตกต่างกันไปมั่งแต่ก็คงไม่เกินที่ชักตัวอย่างนี่ไปซักเท่าไร เช่น บางแห่งอาจจะพูด “หวะ” หรืออะไรที่ใกล้เคียงนี้ผมคิดว่าคำคำนี้เด็กร่ะยองรุ่นใหม่ๆ หรือแม้แต่คนร่ะยองโดยกำเนิดแต่ไม่เคยใช้ชีวิตกลางท้องทุ่งท้องนา ป่าเขาลำเนาไพรแบบผมอาจจะไม่เคยได้ยินหรือรู้ว่ามีคำคำนี้อยู่ ความหมายก็คือการขอแบ่งปันอะไรก็ได้จากคนอื่นมาทำแบบไม่ต้องเสียค่าเช่าโดยตกลงแบ่งเปอร์เซ็นต์หรืออัตราส่วนระหว่างคนที่ไปขอทำกับเจ้าของ เช่นเจ้าของได้ ๗๐ ส่วนคนไปขอทำได้ ๓๐ ต่อ ๑๐๐ เป็นต้น

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง



ภาพนี้เพื่อนๆ ที่เคยเรียนหนังสือที่พังราดและเกาะลอยด้วยกันกับผมสมัยเป็นเด็กๆ ส่งมาให้ครับ แต่เอ๊ะ ทำไมเพื่อนเราแก่ๆ ทั้งนั้นเนี่ยะ จะมีก็แต่สุพจน์มัจฉาคนเดียวเท่านั้นที่หนุ่มและหล่อกว่าเขาเช่ด ๕๕๕

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น