เจ้ออ : เจ้น่อย เจ้น่อย แกเห็นไอ้แกละลูกตาถมยายพรแม้ (ไหมล่ะ) แหลมบ้า
เจ้น่อย : นั่นฮิ่ ทำไปได้ไง่ (ยังไง้) ตัวก็ดำเหมือนเหนี่ยง ยังมาใส่เสื้อสีเขียว นุ่งกางเกงสีแดง ย้อมผมซะเหลืองอ๋อยอีก แหลมบ้า
..............................
“แหลม” ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองไม่ใช่ “แหลม” ซึ่งเป็นพื้นดินที่ยื่นเข้าไปในทะเลอย่างแหลมแม่พิมพ์หรืออะไรที่มันไม่ทู่ๆ หรอกครับพี่น้องแต่มาจากคำว่า “แลเหมือน” นั่นเอง คนร่ะยองจะพูดกันสั้นๆ โดยรวมคำจาก ๒-๓ คำมาเป็นคำเดียว คำว่า “แลเหมือน” ก็เลยกลายเป็น “แหลม” ด้วยประการฉะนี้
(คำว่า “แล” ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองก็คือคำว่า “ดู” ในภาษาภาคกลาง โดยคนร่ะยองเราจะพูดคำว่า “แล” เป็น “ดู” เกือบทั้งหมด)
จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง
นี่ก็....แหลมบ้า ๕๕๕
นี่ถ้าหมามันพูดได้ มันคงจะพูดว่า "แหม มาแต่งเนื้อแต่งตัวแช้น เฮ้อ คนนี่แหลมบ้า" ก็ได้นะครับ ๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น