น่องช่ะม่ด
: เอ่อ แกดูเหียอู๊ดฮิ จำได้ม้า (ไหมล่ะ) ตอนเป็นเด็กอยู่พังราดบ้านเราน่ะถามคำตอบคำ
จ้ะพูดอ้ะไรออกมาทีง (ทีหนึ่ง) เหมือนกลัวดอกพิ่กุลจ้ะร่วงมาจากปาก แต่ไหงพอโตขึ้นมากะล่ำก้ำกั้กเฉยเลย
แลน่าสมเพด
น่องช่ดช่อย
: แช้นว่าเหียอู๊ดต้องโดนผีตาโผเข้าแน่ๆ แกจำไม่ได้เกอะ (เหรอ) ก่อนตายน่ะผีตาโผก็ก้ะล่ำก้ำกั้กแบบเหียอู๊ดเหนี่ย
“กะล่ำก้ำกั้ก”
(บางแห่งพูด “ก้ะ-ล่ำ-ก้ะ-ลั่ก”,”ก้ะ-ล่ำ-กั้ก”)
ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองมีความหมายว่า “สติปัญญาไม่สมประกอบ ครึ่งบ้าครึ่งดี
ใกล้บ้า พูดมาก พูดเพ้อเจ้อไปเรื่อย” ประมาณนี้ครับพี่น้อง
จากสุพจน์
มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง
จังหวัดร่ะยองแหม่ เป็นคนโตแล่วยังเล่นเหมือนเด็กอีก เฮ้อ "ก้ะ-ล่ำ-ก้ำ-กั้ก"
น่าฟังนักนั่ก ช่วยกันรั่กษา
ไม่ต้องอายใคร พูดได้เลยนา
เรามาพูดจา ร่ะยองกันเหอะ
ภาษาร่ะยอง ของเราเอาได้
จ้ะอยู่ที่ไหน ถ้าได้เจอเจอะ
พูดบ้านเราเลย ไม่เชยไม่เง่อะ
พูดให้เย่อะเย่อะ พูดเหอะร่ะยอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น