ความปลอดภัย นั่นหนา สำคัญยิ่ง
ปั่นรถถีบ ใส่หมวก สะดวกจริง
ไม่ต้องเกรง ต้องกริ่ง อันตราย
ตำน้ำพริก อีกนะ ใส่ซะเถิด
เดี๋ยวพริกเกิด เข้าตา จะว่าไฉน
ใครจะว่า เราบ้า ช่างประไร
แต่เราหา บ้าไม่ ก็แล้วกัน
........
๕๕๕๕ ไม่บ้า
ตอนไปถึงร้านเจ้าประจำนะเราไม่เห็นเจ้าของร้านก็เลยพูดกับตัวเองดังๆ ว่า "เอ๊ อี่น้องเจ้าของคนบ่งามไปไหนซะล่ะ" ทั้งๆ ที่เธอก็อยู่ใกล้ๆ แถวนั้นราวๆ ๑ เมตรแต่ตาเราเบลอ ระหว่างรอก็เดินไปทักป้าคนหนึ่งที่อยู่ถนนฝั่งตรงข้ามซึ่งห่างจากร้านราว ๓๐ เมตร เรากระซิบถามป้าแกเบาๆ ว่าเห็นเจ้าของร้านคนงามคนนั้นไหม ผล..."น้องอยู่ที่ร้านเจ๊าอ้ายลุงดาบ เมื่อตะกี๊อ้ายบ่หันน้องต่างหาก"
เฮ้อ พอพูดดังๆ ว่า "คนบ่งาม" ขนาดอยู่ห่างแค่เมตรเดียวไม่ได้ยิน แต่พอพูดว่า "คนงาม" เบาๆ แม้ห่างตั้ง ๓๐ เมตรได้ยินเฉยเลยนะอี่น้อคน(บ่)งาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น