ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองเพื่อพี่น้องไทย : ลูกหญ้า (๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๘)

น้องจ๊ะเอ๋ : เหียอู๊ดๆ เดินไปเลี่ยงงัวน่ะร่ะวังลูกหญ้าด้วยหนะ แถวนี่มันเบิกบานเหลือเกิน เดี๋ยวก็จะเกาะกังโกงกังเกงเหียอู๊ดเต็มเหาะ เอาออกก็ยาก

เหียอู๊ด : แหม่ น่องจ๊ะเอ๋ไม่ต้องห่วง ลูกหญ้าน่ะไม่กล้าก๊ะเหียอู๊ดเหาะ เชื่อฮิ่ ไม่ใช่รา ลูกหญ้าน่ะมันไม่ชอบคนเจ้าชู้ เหอๆๆๆๆ

สมัยก่อนทางชนบทบ้านเราน่ะส่วนใหญ่จะมี ทั้งป่า ต้นไม้ ท้องทุ่งเต็มไปหมด ไปไหนมาไหนก็ลำบาก ส่วนใหญ่จะใช้วิธีเดินกันทั้งนั้น ถนนหนทางแทบไม่มี แต่ก็ไม่มีปัญหาสำหรับคนบ้านเรา เราอยู่กันแบบนี้ เคยชินกับวิถีชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เกิด สบายๆ ครับพี่น้อง

อย่างที่บอกนั่นแหละว่าที่ไหนๆ ก็จะมีแต่ป่า ต้นไม้ ท้องทุ่งทั้งนั้นแล้วในท้องทุ่งท้องนาหรือแม้กระทั่งป่าน่ะสิ่งที่มีอยู่ทุก ที่ทุกแห่งจนคนเดินน่ะเบื๊อเบื่อก็คือเจ้า “ลูกหญ้า” เดินไปได้นิดนึงเจ้า “ลูกหญ้า” นี่เกาะหรือติดขากางเกงเต็มไปหมด เวลามันเกาะมันติดน่ะง่ายแต่เวลาดึงออกนี่ซิ่ย้ากยาก บางทีใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะเอาออกหมด แต่บางคนเขาก็บอกว่าเพลินดีนะเวลาดึงมันออกนี่ ถือเป็นการฆ่าเวลาไปในตัว ผมเองก็เจอประจำครับสมัยเป็นเด็กๆ ตอนเดินไปไหนมาไหน จะเลี่ยงไม่ให้โดนก็ไม่ได้เพราะทุกแห่งจะมี “ลูกหญ้า” นี่ทั้งนั้นยิ่งถ้าจุดนั้นบริเวณนั้นเป็น “ชาก” ด้วยแล้วแทบไม่ต้องถามถึงลูกหญ้ามีเบิกบานยันเต ไม่รู้มันขึ้นของมันได้ยังไงแม้บางครั้งจะไปถอนไปตัด อ้ะ อีกแป๊บหนึ่งขึ้นอีกแล้ว ไม่มีการตายหรอกว่างั้นเถอะ

คำว่า “ลูกหญ้า” นี่เป็นศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองซึ่งตรงกับคำในภาษากลางว่า “หญ้าเจ้าชู้” ส่วนคำว่า “ชาก” นั้นหมายถึงป่าละเมาะ ป่าเล็กๆ ซึ่งแทบไม่มีต้นไม้ใหญ่อยู่ โดยอาจจะเป็นของมันมาแบบนั้นมาหรืออาจจะเคยเป็นป่ามาก่อนแต่ต่อมามีการหัก ร้างถางพงตัดต้นไม้ใหญ่ๆ ออกไปก็ได้ครับ

นี่ครับ "ชาก" 

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

ภาษาไทยภาษาถิ่น เคยยลยินแต่ก่อนเก่า
ถือเป็นหน้าที่เรา จะต้องเอาใจใส่กัน
อย่าไปอายเขาว่า ฟังแล้วหนามันน่าขัน
ใครว่าช่างหัวมัน ปู่ย่านั้นท่านพูดมา