คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณทุ่มครึ่งหลังจากทำธุระส่วนตัว อาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลาผมมานั่งประจำอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนๆ ทุกคืนที่ผ่านมาครับ อยู่โรงพักถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรก็ต้องอยู่ ต้องมานั่ง ต้องมาคอยเป็นกำลังเสริมแก่เจ้าหน้าที่เขาแม้ว่าเราจะเป็นถึงระดับรองผู้กำกับการซึ่งถือว่าเป็นเบอร์ ๒ ของโรงพักก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญก็คือทำอย่างไรเราถึงจะดูแลพี่น้องประชาชนได้ แม้ว่าที่แม่จริมแทบจะไม่มีเหตุเภทภัยอะไรเกิดขึ้นก็ตามแต่ของอย่างนี้ประมาทได้เสียที่ไหนกัน จับพลัดจับผลูเกิดอะไรขึ้นมาอย่างน้อยเราก็เป็นคนหนึ่งที่จะเข้าไปแก้ไข ไปดำเนินการ ไปจัดการเรื่องนั้นได้ทันท่วงทีน้องๆ เจ้าหน้าที่เขาก็สบายใจด้วยว่าอย่างน้อยก็ยังมีนายอยู่คนหนึ่งหากมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นมาจะได้มีที่ปรึกษา
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ที่โรงพักแม่จริมคืนนี้ประกอบด้วย๑. ร.ต.ท.กฤษดิกร กันบุญ ปฏิบัติหน้าที่พนักงานสอบสวน๒. ด.ต.จักรพันธ์ พรมทะนา ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร๓. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่ประจำวัน๔. ส.ต.อ.ชาตรี สุทธิใส ปฏิบัติหน้าที่สิบเวรห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ปลอดโปร่งโล่งเหมือนทุกคืนทุกวันที่ผ่านมาครับ
พระจันทร์แจ้ง แจ่มฟ้า สิบห้าค่ำ
ตกเย็นย่ำ เรามาทำ ซึ่งหน้าที่
แม้ว่างาน ทำนั้น มันไม่มี
แต่ก็ดี เสียกว่า นิทรานอน
แม่จริม ยามนี้ ช่างเงียบเหงา
มีแต่ป่า พงลำเนา และสิงขร
อยู่ที่นี่ ท่านว่า อย่าอุทร
ป่าดงดอน แค่ไหน อย่าไปกลัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น