คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณ ๑๙.๓๐ น.หลังจากทำธุระส่วนตัว อาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลา หวีหัวผัดหน้าให้ดูหล่อ ดูดี ดูเข้าท่าซะหน่อยแล้วก็แต่งเครื่องแบบมานั่งประจำอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนๆ ทุกคืนที่ผ่านมานั่นแหละครับ อยู่โรงพักถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรก็ต้องอยู่ ต้องมานั่ง ต้องมาคอยเป็นกำลังเสริมแก่เจ้าหน้าที่เขาแม้ว่าเราจะเป็นถึงระดับรองผู้กำกับการซึ่งถือว่าเป็นเบอร์ ๒ ของโรงพักก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญก็คือทำอย่างไรเราถึงจะดูแลพี่น้องประชาชนได้ แม้ว่าที่แม่จริมแทบจะไม่มีเหตุเภทภัยอะไรเกิดขึ้นก็ตามแต่ของอย่างนี้ประมาทได้เสียที่ไหนกันครับ จับพลัดจับผลูเกิดอะไรขึ้นมาอย่างน้อยเราก็เป็นคนหนึ่งที่จะเข้าไปแก้ไข ไปดำเนินการ ไปจัดการเรื่องนั้นได้ทันท่วงที
หน้าที่การงานที่ทำก็ไม่มีอะไรหรอกครับแค่ดูนั่นดูนี่ดูโน่นไปเรื่อยเปื่อย มีทั้งงานที่เจ้าหน้าที่นำมาเสนอบ้าง งานที่จะต้องดำเนินการในวันพรุ่งนี้บ้างอะไรประมาณนี้ เตรียมพร้อมไว้นั่นแหละดีเผื่อมีอะไรฉุกเฉินขึ้นมาจะได้ไม่ต้องเลิกลั่ก
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ที่โรงพักแม่จริมคืนนี้ประกอบด้วย
๑. ร.ต.ท.กฤษดิกร กันบุญ ปฏิบัติหน้าที่พนักงานสอบสวน
๒. ร.ต.ต.สัมฤทธิ์ พูลจำปา ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร
๓. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่ประจำวันและเจ้าหน้าที่สิบเวรควบคู่ไปด้วย
๔. ส.ต.อ.ชาตรี สุทธิใส ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าคดี
ห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ปลอดโปร่งโล่งเหมือนทุกคืนทุกวันที่ผ่านมาครับ
เงียบสงบ ลมสงัด ไม่พัดไหว
มองทางไหน ช่างไร้ ซึ่งสีสัน
แต่ยังดี คืนนี้ มีแสงจันทร์
แจ่มสะคราญ นวลตา พาน่ามอง
แม่จริม ยามนี้ นั้นมีเรา
มานั่งเฝ้า คอยเหตุภัย ให้พี่น้อง
ตามหน้าที่ วิถี และครรลอง
ที่จะต้อง ปกปัก รักษ์ประชา
แต่ยังดี คืนนี้ มีแสงจันทร์
แจ่มสะคราญ นวลตา พาน่ามอง
แสนสุขใจเมื่อได้ ทำงาน
แต่สุขอีกอย่างนั้น หลับจ้า
ทำงานอย่างสุขสันต์ จิตชื่น
ยามหลับไม่เหว่ว้า ห่มผ้า นอนสบาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น