วันนี้ที่แม่จริม (๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๙)

วันนี้ผมมาทำงานที่โรงพักตามเวลาราชการครับ งานที่นี่ร้อยวันพันปีก็เหมือนเดิมคือแทบไม่ค่อยจะมีมากนักตามแบบฉบับของโรงพักเล็กๆ ชายขอบทั่วไป การทำงานของผมจะเน้นที่เกี่ยวข้องกับเอกสารไปก่อนเพราะงานลุย งานออกพื้นที่นั้นสภาพร่างกายยังไม่คล่องตัวเท่าที่ควร คงจะต้องรออีกพักใหญ่ๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีปัญหาครับเพราะมีน้องๆ เขาช่วยกันทำอยู่แล้ว ต้องขอบคุณทุกท่าน ณ โอกาสนี้ด้วย

ตกเที่ยงเดินทางทานอาหารที่แฟลตที่พักแบบง่ายๆ สบายๆ ตามแบบฉบับของแม่จริมเรา เสร็จแล้วพักสักครู่และกลับไปทำงานต่อ

เย็นนี้พาคนที่บ้านซึ่งตามมาดูแลด้วยไปเห็นของจริง คนคนนั้นถึงกับซึมเศร้าพร้อมเอามือขยี้ตาตัวเอง ๗ ครั้งยามเมื่อเธอผินไปมองร้านอาหารที่ปรากฏเบื้องหน้า
พุทโธ ธัมโม สังโฆ...แม่จริม วันนี้มีเปิดแค่ที่เห็นเนี่ย

ก.ก.ต. กินกันตาย ไปวันวัน
คนเรานั้น มันเลือกที่ อยู่ไม่ได้
มีอะไร ก็ให้กิน กินกันไป
ท่องเอาไว้ ให้ขึ้นใจ ก.ก.ต.