ความทรงจำครั้งเยาว์วัย : ตอน “หัวหน้านักเรียน” (๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๙)

วันนี้วันจันทร์ที่ ๑๑ พฤษภาคมเป็นวันแรกที่โรงเรียนเปิดเทอม ปีนี้ฉันขึ้นชั้น ป.๔ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของโรงเรียนวัดพังราด (เพิ่มราษฎร์รังสรรค์) เด็กๆ แทบทุกคนมาถึงโรงเรียนแต่เช้าด้วยความตื่นเต้นและดีใจที่จะได้เจอ เพื่อนอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกทีหลังจากปิดไปเกือบ ๓ เดือน

ตี ๘ กว่าๆ (๐๘.๐๐ น.เศษๆ) ครูจอง ทองก้อน ซึ่งเป็นครูใหญ่พร้อมครูคนอื่นอีก ๓ คน (โรงเรียนฉันมีครู ๔ คน) เรียกเด็กๆ ไปเข้าแถวหน้าเสาธงเพื่อเคารพธงชาติและทำกิจกรรมอื่นๆ ตามระเบียบปฏิบัติ เมื่อเคารพธงชาติและครูพูดต้อนรับพร้อมให้โอวาทพวกเราแล้วครูจองให้เด็กๆ แต่ละชั้นเลือกหัวหน้าชั้นยกเว้น ป.๑ ซึ่งเพิ่งเข้าใหม่

การเลือกหัวหน้าชั้นนั้นในส่วนของเด็ก ป.๔ เพื่อนๆ เลือกฉันเป็นหัวหน้าเหมือนกับที่ฉันเคยเป็นทุกปีตอนเรียน ป.๑-๓ โดยไม่มีใครสมัครลงแข่งขันเลย ฉันจึงได้เป็นหัวหน้าชั้นเด็ก ป.๔ ในขณะเดียวกันก็เป็นหัวหน้านักเรียนทั้ง ๔ ชั้นอีกตำแหน่งหนึ่งควบคู่กันไปด้วยซึ่งต้องมีกิจกรรมอะไรเพิ่มอีกหลายอย่าง ที่แน่ๆ ก็คือตอนเช้าของทุกวันแบบนี้ฉันจะต้องนำเพื่อนๆ และน้องๆ เข้าแถว,ร้องเพลงชาติ,สวดมนต์รวมถึงบอกทำความเคารพครูเวร,เป็นตัวแทนเด็กๆ ในกิจกรรมของโรงเรียน และทุกบ่ายวันศุกร์ก่อนโรงเรียนเลิกจะต้องเป็นคนนำนักเรียนทุกคนสวดมนต์ไหว้ พระในห้องประชุม เป็นต้น แต่ก็คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะตั้งแต่ ป.๑-๓ ที่ผ่านมาฉันก็ทำมาเกือบทั้งหมดแล้วแม้แต่จะเป็นเฉพาะในชั้นที่ฉันเรียนอยู่ก็ตาม

ฉันจะตั้งใจเรียนหนังสือและทำหน้าที่ “หัวหน้านักเรียน” อันทรงเกียรตินี้ให้ดีที่สุดอย่างเต็มกำลังความสามารถ
ด.ช.สุพจน์ มัจฉา
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๑๓