
ไม่มีโทษ หรือพิษภัย
ยิ้มออก จากจิตใจ
อยู่ที่ไหน ก็ชื่นบาน
หน้าเครียด หน้าบูดบึ้ง
หน้าบึ้งตึง น่าสงสาร
น่ารัก ไหนจักปาน
หากทุกท่าน นั้นยิ้มเอย
ภาพถ่ายนี้ ร้อยปี ผ่านมาแล้ว
ตอนนี้ยัง แจ่มแจ๋ว เหมือนเดิมจ้ะ
ก็มาจาก รอยยิ้ม นั่นแหละนะ
ยิ้มนะจ๊ะ ยิ้มไว้ ไม่แก่เลย
เนี่ยะ ภาพนี้ผมถ่ายเมื่อวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๕๗ นับถึงวันนี้ก็ร้อยปีพอดิบพอดี เห็นไหมล่ะตอนนั้นกับตอนนี้หน้าตาแทบไม่เปลี่ยน หล่อยังไงก็คงหล่อยังงั้น หนุ่มยังไงก็คงหนุ่มยังงั้น ไม่ใช่’ไร “ยิ้ม” นั่นแล อ้ะอ๊า ..... พักเบรกจ้า
ให้น้ำ นักมวยแล้ว
ก็ตรงแน่ว กลางเวที
ต่อกร เตะต่อยตี
ให้สมที่ ศิษย์มีครู
ชกกัน ไม่มียั้ง
เต็มพลัง การต่อสู้
ให้ถูก ใจผู้ดู
คือทุกผู้ ประชาชน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น