วันนี้วันพุธที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๘ ผมเดินทางไปถึงโรงพักแม่จริมหลังเวลาแปดโมงเช้าเล็กน้อยครับ ไปถึงก็พูดจาทักทายกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่โรงพักกันธรรมเนียม เสร็จแล้วเดินดูความเรียบร้อยทั่วไปของโรงพักหน่อยว่ามีอะไรบ้าง ที่สำคัญก็คือห้องขังหรือห้องควบคุมผู้ต้องหาครับ สิ่งที่พบที่เห็นก็เหมือนเดิมนั่นคือ "โล่ง ว่าง" ไม่มีผู้ต้องหาซักคน ดีแล้วครับ แบบนี้ดีแล้ว ห้องขังนี่เป็นดัชนีชี้วัดความสงบสุขของสังคมบ้านนั้นเมืองนั้นได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวเหมือนกัน โรงพักไหนห้องขังเต็มไปด้วยผู้ต้องหาก็อาจจะหมายว่าบ้านั้นเมืองนั้นมีแต่เหตุเภทภัย เหตุร้าย เหตุไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นมาก แบบนี้ไม่ดี พี่น้องอยู่ด้วยความหวาดระแวงถึงขโมยขโจรหรือสิ่งร้ายๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นกับตนเองหรือสังคม แต่ถ้าเป็นกรณีตรงกันข้ามก็คงจะยิ้มกันหน้าระรื่นเลยแหละ ผมว่านะ
เสร็จแล้วก็เข้าไปนั่งทำงานในห้องสืบสวนที่ผมรับผิดชอบครับ ทำงานเอกสารช่วงเช้านี้ซึ่งพอมีอยู่บ้างไม่มากไม่น้อย พอท้วมๆ ว่าง้้นเหอะ
งานวันนี้ เริ่มที่ ในโรงพัก
งานหลายหลาก ที่ทำ ตามหน้าที่
จะขอทำ หน้าที่ นี้ให้ดี
เพื่อน้องพี่ ที่รัก ทุกทุกคน
สำหรับภาคบ่ายวันนี้ผมนั่งทำงานเอกสารที่โรงพักแม่จริมครับ
น้องคนนั้น : พี่ๆ พี่ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน แล้วตอนนี้กำลังทำอะไรครับ
พี่ๆ : พี่เป็นคนมีหลายชื่อ
ส่วนที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่งแล้วแต่ว่าตรงไหนว่างพี่ก็นั่งมันตรงนั้นแล้ว
ใช้ชื่อเจ้าของโต๊ะนั้นนั่นแหละ
ตอนนี้พี่กำลังทำงานภาคบ่ายที่โต๊ะทำงานซึ่งเจ้าของเขายังไม่มาน่ะน้อง
เหอๆๆๆๆๆ
เบื่อ..หน้าหนาว หนาวเหน็บ เจ็บลำไส้เบื่อ..หน้าฝน ไปไหน ก็เฉอะแฉะเบื่อ..หน้าร้อน เหงื่อกาฬ รำคาญแฮะที่แท้ตัว-เองแหละ น่าเบื่อกว่าใคร *** พักเบรก
เมื่อระฆัง นั้นยัง ไม่สั่นแจ้ง
นักมวยต้อง ขันแข่ง ไปจนจบจะลงเอย ด้วยน็อก หรือชกครบ
จะสลบ หรือตาย ต้องสู้กันเปรียบเหมือนดั่ง ชีวิต คนเรานี้
มีหน้าที่ ทำหน้าที่ ให้แข็งขันจวบยามเสียง ระฆัง ดังเป๊งพลัน
เมื่อตอนนั้น ถึงค่อยลง จากเวที
* เก๊ง ยก ๓ เริ่ม ระวัง...ชก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น