เป็นบุญตาที่ได้เห็น (๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๘)

เป็นบุญตา ครานี้ ที่ได้เห็น,คนดำดำ ตัวเป็นเป็น เช่นคนนี้
คนอะไร ดำได้ และดำดี,ให้มันได้ แบบนี้ซิ่ ลูกน้องเรา
คนอื่นอื่น ไม่เห็นเขา ดำแบบนี้,ไม่เชื่อดู นายเขาซิ่ ตัวค้าวขาว
ยังงุนงง สงสัย ไม่หายเรา,คนดำนี่ เขากินข้าว หรือเปล่าเอย

พะเยา บ้านเรา ถึงแล้ว,ท้องฟ้า แจ่มแจ๋ว สดใส
ลมเย็น พัดโบก ทั่วไป,สีเขียว ทั่วใน ท้องนา
นกน้อย ฉอเลาะ เกาะเกี่ยว,โฉบเฉี่ยว อยู่กลาง เวหา
บ้างบิน ไล่ตาม ลงมา,ยังพื้น พสุธา ครื้นเครง
ในธาร กลางซอก จอกแหน,กบน้อย นอนแผ่ อวดเก่ง
งูไม่ พูดพร่ำ ทำเพลง,บรรเลง กัดกลืน ลงคอ
ปลาน้อย ปลาใหญ่ ว่ายหนี,นกบิน จิกตี ตามต่อ
จับได้ สามตัว คงพอ,เลี้ยงหล่อ บรรเทา ความหิว
เมฆขาว ปนหม่น บนฟ้า,เริ่มลอย ลมมา ละลิ่ว
กิ่งไม้ ใบไม้ ไหวปลิว,ตามหมู่ ตามทิว ท้องนา
โอ้ว่า พะเยา บ้านฉัน,เปรียบปาน สวรรค์ นั่นหนา
สุขใด ไหนเท่า เรามา,กลับสู่ เคหา รวงรัง

๑๗.๓๐ น.ถึงบ้านพะเยาจ้า