วันนี้ผมเดินทางมาทำงานที่โรงพักตามปกติพร้อมกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ตำรวจของเราที่มีหน้าที่เวรยามทั้งในและนอกโรงพักที่พร้อมจะให้บริการพี่น้องประชาชนอย่างเต็มกำลังความสามารถ มีอะไรจะให้พวกเราตำรวจไทยรับใช้โปรดบอกนะครับ มิพักต้องเกรงใจ
รปจ.หรือระเบียบปฏิบัติประจำวันของผมที่ทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันคราเมื่อถึงที่ทำงานก็คือภาพซ้ายมือนั่นแหละ ทำเอง ไม่ต้องรอคนนั้นคนนี้หรือคิดว่าเป็นหน้าที่ของคนนั้นคนนี้ไม่ใช่หน้าที่เรา ทำไปเหอะ อย่าไปคิดแบบนั้นเลยแล้วทุกอย่างจะดีเอง ใครจะว่าสร้างภาพหรืออะไรก็แล้วแต่แต่เราทำและทำทุกครั้งด้วยมือของเรา หลังจากทำเสร็จแล้วก็นั่งทำงานในห้องด้วยความสบายใจ มองไปไหนมันดูดี๊ดูดีจนไม่อยากออกไปไหนด้วยซ้ำ ฮ่ะๆๆ
เสร็จแล้วเดินไปตรวจความคืบหน้าของงานรวมถึงการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนซึ่งผมเป็นผู้ควบคุมกำกับดูแลและรับผิดชอบที่ห้องสืบสวนพร้อมสั่งการให้ดำเนินการเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวข้องในหลายๆ เรื่อง เจ้าหน้าที่รับทราบ
ต่อมาเมื่อได้เวลาอาหารกลางวันพวกเราตำรวจภูกามยาวที่อยู่โรงพักวันนี้ไม่ต้องเสียสตางค์ซื้อข้าวกินเพราะเราทำกินกันเองครับ เป็นอภินันทนาการจากตำรวจจราจรที่เขาแก้บนศาลพระภูมิเจ้าที่หลังจากการปฏิบัติช่วงเทศกาลสงกรานต์ที่ผ่านมาสำเร็จเรียบร้อยและมีผลการปฏิบัติเป็นไปตามเป้าหมายที่หน่วยเหนือกำหนดมา เมื่อแก้บนเจ้าที่เจ้าทางเสร็จแล้วก็เสร็จพวกเราน่ะซิ่ครับ อาหารมื้อนี้เป็นข้าวเหนียวร้อนๆ บวกด้วยหัวหมูจิ้มน้ำพริก , แกงอ่อมและยำไก่ฝีมือดาบอนุเทพ อุ่นแก้ว กุ๊กจราจรของเรานี่เองไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ดาบอนุเทพนี่ทำอาหารได้ชั้นเทพจริงๆ ฝีมือดีมาก อร้อยอร่อย ประการสำคัญก็คือแกเปิดร้านอาหารของตัวเองขายยามว่างนอกหน้าที่ราชการอีกด้วยได้ขาวว่าลูกค้างี้ตรึมเลย มิน่าล่ะมื้อนี้พวกเราถึงได้พุงกางไปตามๆ กัน ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้ << ภาพในส่วนนี้ >>
ภารกิจช่วงบายหลังทานอาหารกลางวันเสร็จได้สักพักหนึ่งผมออกสืบสวนติดตามหาข้อมูลข่าวสารร่วมกับเจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนในเขตพื้นที่รับผิดชอบ ส่วนจะไปที่ไหน อย่างไรนั้นขออนุญาตปกปิดข้อมูลส่วนนี้ไว้ครับ
เวลาประมาณ ๑๔.๓๐ น.เสร็จสิ้นภารกิจแล้วเดินทางกลับไปโรงพักและทำงานเอกสารต่อซึ่งยังคงพอมีอยู่บ้างเล็กน้อยพอเป็นกระษัยยาแก้ง่วงเหงาหาวนอนไปด้วยในตัว
อนึ่ง แม้ว่างานหรือภารกิจการปฏิบัติประจำวันของผมที่นำมาบันทึกและเผยแพร่ออกสู่สาธารณชนในบล็อกนี้ไม่ค่อยมีงานที่เป็นชิ้นเป็นอัน จับต้องได้หรือหวือหวาเหมือนเช่นโรงพักหรือหน่วยงานตำรวจบางแห่งที่เขามีผลงานใหญ่ๆ ออกมาเกือบทุกวัน เช่น การจับกุมคดีสำคัญๆ การจับกุมยาเสพติดรายใหญ่นั้นก็เนื่องจากสภาพของพื้นที่โรงพักภูกามยาวเราเป็นโรงพักเล็กๆ ทั้งอำเภอมีตำบลที่รับผิดชอบเพียง ๓ ตำบล ๔๑ หมู่บ้าน ประชากรสองหมื่นเศษๆ แต่ละวันแทบไม่มีการกระทำผิดอะไรเกิดขึ้น พี่น้องประชาชนอยู่กันอย่างสงบสุข ไม่ต้องคอยหวาดระแวงต่อภัยขโมยขโจรอะไรเลยทำให้งานในส่วนของผมที่รับผิดชอบคืองานด้านการสืบสวนพลอยน้อยลงไปด้วย แต่อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่างานที่เราต้องทำแทบจะไม่มีหรือมีน้อยแต่เราก็ยังคงไปทำงานในหน้าที่ของเราทุกวันเพราะเราระลึกอยู่เสมอว่าเงินเดือนที่ได้รับนั้นมาจากภาษีอากรของพี่น้องประชาชนนั่นเองเพราะฉะนั้นเราต้องไปทำงานไม่ว่าจะมีงานให้ทำหรือไม่ก็ตาม ไม่ไปไม่ได้และต้องหาอะไรมาทำให้ได้ด้วยเช่นกัน << ภาพทั้งหมดในวันนี้ >>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น