วันนี้วันอังคารที่ ๒ เมษายน ๒๕๖๒ ผมเดินทางมาทำงานที่โรงพักภูกามยาวตามปกติ ซึ่งจะมีหรือไม่มีงานก็ตามแต่มันเป็นหน้าที่ที่จะต้องมา มีงานก็ทำ ไม่มีก็หานั่นหานี่ทำไปก็ถือว่าเป็นงานเหมือนกันนั่นแหละ ยิ่งการเป็นผู้บังคับบัญชาด้วยแล้วการมาทำงาน การมาอยู่ที่ทำงานแบบนี้ถือเป็นสิ่งสำคัญที่จะขาดไม่ได้ยกเว้นก็แต่มีงานข้างนอกอย่างเช่นประชุมนอกที่ตั้ง การออกไปสืบสวนหาข่าว การพบปะพี่น้องประชาชนหรืออะไรทำนองนี้ถึงไม่ต้องอยู่แต่ถ้าไม่มีลักษณะแบบนี้ "ต้องอยู่ , ต้องมาที่ทำงาน" ครับผมคิดและปฏิบัติเช่นนี้ตลอดเสมอมา
เช่นเคยนั่นแหละสำหรับผมเมื่อไปถึงที่ทำงานสิ่งที่ทำจนเกิดความเคยชินก็คือพูดจาทักทายตำรวจเขา เขาไหว้มา เราไหว้ตอบ เขาทักมาเราทักตอบ หรือไม่ทักเราเราก็ทักเขา ยิ้มแย้มแจ่มใสมีน้ำใจให้แก่กันแล้วทุกอย่างจะลงเอยด้วยดี เรื่องน้ำใจนี่สำคัญนะผมว่า การเป็นนายไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องไปตีหน้าปั้นหน้าเคร่งขรึมเหมือนยักษ์เหมือนมารมองลูกน้องด้วยท่าทีจ้องจับผิดหรือยิ้มไม่เป็นเพราะถ้ายิ้มแล้วเกรงว่าลูกน้องจะไม่กลัวเลยต้องปั้นหน้ายักษ์เหมือนถูกเมียด่ามาแต่เถียงไม่ได้แบบนั้น ลักษณะแบบนี้น่ะใครอาจจะทำแต่ผมไม่ทำเพราะทำไม่เป็นและไม่เคยทำ เขาก็คนเราก็คน อยู่กันแบบนี้ได้ใจเขาเยอะมากกว่า อะไรๆ ก็คล่องตัวราบรืนกว่า ไม่ต้องไปกังวลหรอกว่าลูกน้องเขาจะไม่กลัว เขาไม่กลัวน่ะดีแล้วอยากให้เขากลัวทำไม ตำรวจเรามีระเบียบวินัย ต่างคนต่างรู้ดีว่าจะต้องทำตัวอย่างไร ไม่มีหรอกประเภทที่ลูกน้องจะขึ้นหัวนายน่ะอย่าไปกังวลเลยเจ้านายทั้งหลายเอ๊ย เชื่อผมเหอะ จริงๆ ไม่ได้โม้ด้วยนะ
นอกจากนี่้ยังเป็นการตรวจเรื่องราวความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นกับเจ้าหน้าที่ด้วยอย่างเช่นเมื่อวานมีคดีเกิดขึ้นไหม คดีอะไร คดีที่ว่าเราในฐานะหัวหน้าสืบสวนจะต้องทำอะไรไหมอะไรประมาณนี้เพราะแม้เราจะรู้อยู่เป็นส่วนใหญ่ว่าอะไรเกิดขึ้นหรือมีขึ้นในวันนั้นๆ แต่บางอย่างเราก็อาจจะยังไม่รู้ก็อาศัยสอบถามเจ้าหน้าที่เขาในช่วงนี้นี่แหละ อย่างภาพซ้ายมือผมตรวจตราดูความเคลื่อนไหวกับเจ้าหน้าที่ประจำวันถึงเหตุการณ์เมื่อวานที่บันทึกไว้ซึ่งก็สรุปได้ความดังนี้
๑. คดีอาญาตั้งแต่ต้นปีถึงวันนี้มีจำนวน ๔๘ คดี
๒. คดีจราจร ๗ คดี
๓. คดีชันสูตร ๒ คดี
โดยเมื่อวานนี้ (๑ เมษายน) มีคดีเกิดขึ้น ๒ คดีเป็นเรื่องการเผาหญ้าที่เจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนจับกุมตัวส่งพนักงานสอบสวนดำเนินคดีและพนักงานสอบสวนได้เปรียบเทียบไปรายละ ๒๐๐ บาท
สำหรับกิจกรรมอื่นๆ นอกจากนี้จะนำมาบันทึกไว้ในตอนต่อไปเป็นระยะๆ ครับ
นั่งทำงานในห้องทำงานจนงานหมดแล้วเวลา ๑๐ โมงเศษๆ มีการฝึกทบทวนตำรวจประจำสัปดาห์ของโรงพักภูกามยาวเราเลยเดินลงมาดูเขาซะหน่อย ไม่ใช่หน้าที่อะไรของเราหรอกแต่ก็ไม่มีปัญหาที่จะเข้าไปดูไปแล วันนี้ พ.ต.ท.นิธิศ นันตาลิต สวป. และ ร.ต.อ.ประสิทธิ์ ผัดวงศ์ รอง สวป.ทำหน้าที่ครูฝึก << ภาพการฝึก >>อนึ่ง สำหรับนโยบายการฝึกเป็นอย่างไรคลิกดูได้ที่ภาพด้านล่างนี้เพื่อดูภาพขยายนะครับ
<< รายละเอียด >>
<< ภาพในส่วนนี้ >>
ช่วงเดือนเมษายนนี่งานค่อนข้างจะเยอะเป็นพิเศษครับ ไหนจะต้องเตรียมการในเทศกาลสงกรานต์ซึ่งเป็นเทศกาลใหญ่และสำคัญที่ตำรวจเราจะหยุดไม่ได้ให้พร้อมปฏิบัติในเวลานั้น ไหนจะต้องจัดเตรียมข้อมูลด้านต่างๆ รายงานผู้บังคับบัญชา ไหนจะต้องเข้าประชุมรับนโนยบายหรือคำสั่งหน่วยเหนือและอื่นๆ อีกเยอะแยะมากมายซึ่งบ่ายนี้ผมเองก็เหมือนกันทั้งนั่ง ทั้งยืน ทั้งเดินไปหางาน ไปหาเจ้าหน้าที่ ไปแนะนำ ไปแก้ไขปัญหาเพื่อให้งานมันสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี สนุกดีเหมือนกัน
หลายคนอาจจะงงและมีคำถามว่าเรื่องราวต่างๆ ที่ผมบันทึกไว้เป็นหลักฐานการทำงานในบล็อกนี้ผมเอาเวลาที่ไหนไปทำ ไม่ใช่นั่งแช่อยู่แต่หน้าจอทั้งวันเรอะ ไม่ใช่หรอกครับ นั่งแช่อยู่หน้าจอทั้งวันน่ะไม่มีหรอกเพราะผมต้องไปนั่นไปนี่อยู่ตลอด วิธีการของผมก็แบบนี้ครับคือเวลาจะทำอะไรผมจะถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐานเสมอเพราะยุคนี้พูดปากเปล่าโดยไม่มีภาพประกอบไม่ได้แล้ว ไม่มีใครเขาเชื่อหรอก ผมเองยังไม่เชื่อก็เลยถ่ายภาพไว้ การถ่ายก็ให้คนที่อยู่ใกล้ๆ ตัวตอนนั้นนั่นแหละถ่ายให้ไม่ได้มีช่างภาพส่วนตัวอะไร เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ถ่ายเป็น พอถ่ายเสร็จก็เก็บไว้ในกล้องและหลังจากพอมีเวลาเดินกลับเข้าห้องทำงานหรือที่ไหนก็ตามที่มีคอมพิวเตอร์และต่ออินเตอร์เน็ตได้รวมทั้งไม่มีงานอื่นที่ต้องทำผมก็จะเอาภาพที่ว่านั้นทยอยลงในบล็อกที่เห็นนี้พร้อมบันทึกเรื่องราวต่างๆ ลงไป ใช้เวลาไม่นานครับ ผมคิดอะไรได้เร็วรวมถึงพิมพ์ดีดได้เร็วด้วย คิดอะไรปั๊บมือก็พิมพ์ปุ๊บเสร็จแล้วก็เอานำเสนอทางโลกไซเบอร์ในทันที วันหนึ่งๆ ทำหลายครั้งเหมือนกันแล้วแต่เวลาและโอกาสอำนวยอย่างที่พี่น้องเห็นนี่แหละ << ภาพทั้งหมด >>ขอปิดท้ายการเขียนบล็อกประจำวันนี้ด้วยการนำประกาศวาระจังหวัดพะเยามาบันทึกไว้เป็นหลักฐานหน่อยครับ รายละเอียดปรากฏตามภาพด้านล่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น