ทำให้ดี เท่าที่ซึ่ง พึงทำได้
ลาภยศศักดิ์ จักอาทร เดือดร้อนใย
ตายเมื่อไร เอาไปได้ ที่ไหนฤา
..........
วันนี้วันพุธที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๖๒ วันทำงานของพี่น้องส่วนใหญ่อีกวันหนึ่งท่ามกลางอากาศที่เกือบจะทุกหนทุกแห่งร้อนอบอ้าวตามสภาพของฤดูกาลซึ่งเป็นเรื่องปกติของธรรมชาติที่ไม่มีใครไปเปลี่ยนแปลงมันได้ คนเราต้องปรับตัว ปรับใจและปรับสภาพให้เข้ากับธรรมชาติรอบตัว ไม่มีทางที่ธรรมชาติจะปรับตัวเข้าหาตามความต้องการของเราได้ ก็ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับงานที่ทำและธรรมชาติรอบตัวตลอดวันนี้และตั้งใจทำงานในหน้าที่ความรับผิดชอบให้ดีที่สุดเท่าที่คนคนหนึ่งพึงทำได้โดยไม่ต้องไปอินังขังขอบกับยศถาบรรดาศักดิ์ ตำแหน่งแห่งหนหรือหัวโขนที่สวมใส่อยู่มันให้มากนักอย่างกลอนที่ผมเขียนโปรยไว้ข้างต้นนะครับ
เช้าวันนี้ผมมาถึงที่ทำงานตามเวลาปกติโดยเมื่อมาถึงแล้วก็ทำหน้าที่ตามหน้าที่ที่เคยทำเป็น รปจ.หรือระเบียบปฏิบัติประจำวันของผมนั่นก็คือการทักทาย พูดคุย และถือโอกาสตรวจจำนวนด้วยว่าใครมา ไม่มา ขาดหายไปอะไรบ้างไหมประมาณนี้ไปด้วยในตัวซึ่งก็พบว่าตำรวจเราทุกคนที่มีหน้าที่นั้นต่างมาทำหน้าที่ของตนตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายครบถ้วน ไม่มีใครขาดหายไป เห็นแล้วก็ดีใจครับที่เห็นทุกคนมีความตั้งใจ ขยันขันแข็งในการทำงานกันแบบนี้ เราคนเป็นนายก็ไม่ต้องไปปากเปียกปากแฉะว่ากล่าวเขาส่วนเขาซึ่งเป็นลูกน้องก็สบายใจ สบายหูที่ไม่ต้องมานั่งทนฟังนายด่าเพราะไม่ทำงานหรือมาทำงานสาย วิน-วิน ด้วยกันทั้งสองฝ่าย
ห้องควบคุมผู้ต้องหาวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ว่าง ปราศจากผู้คนซึ่งเป็นผู้ต้องหาอยู่ภายในเพราะ "ไม่มีผู้ต้องหา" อีกแล้วครับท่าน จะมีก็เพียงแต่สิบเวรที่ทำหน้าที่ควบคุมดูแลห้องควบคุมและให้บริการพี่น้องอีกหน้าที่หนึ่งอยู่นอกห้อง สำหรับสิบเวรนี้ถ้าจะเรียกอีกอย่างหนึ่งก็คือ "เวรบริการ" ครับ เวรบริการ ชื่อก็บอกแล้วว่ามีหน้าที่ "บริการ" ดูแล ให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำแก่พี่น้องที่มาติดต่อราชการบนโรงพักซึ่งจะต้องจัดคนปฏิบัติหน้าที่นี้ตลอด ๒๔ ชั่วโมงของทุกโรงพักทั่วประเทศและเป็นด่านแรกก็ว่าได้ที่พี่น้องประชาชนจะต้องพบต้องเจอยามเมื่อเดินขึ้นไปบนโรงพัก
พูดคุย ทักทาย ตรวจตราความพร้อมเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้าห้องทำงาน ดูนั่น ดูนี่ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะความเคลื่อนไหวต่างๆ ในรอบวันที่ผ่านมาจากสมุดรายงานประจำวันและงานที่จะต้องทำต่อในวันนี้อะไรไปตามเรื่องตามราวเพื่อให้การปฏิบัติเป็นไปโดยไม่ติดขัดและได้ผลสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้นั่นเอง
๑. คดีอาญา ๕๐ คดี (เมื่อวานไม่มีเกิดขึ้น)
๒. คดีจราจร ๗ คดี
๓. คดีชันสูตร ๒ คดี
สำหรับเรื่องราวอื่นๆ นอกเหนือจากนี้ผมจะทยอยนำมาบันทึกไว้ในช่วงต่อไป
ช่วงพักเที่ยงขณะนั่งทานอาหารกลางวันอยู่เปิดเข้าไปดูไลน์ นรต.๓๖ เห็นข่าวๆ หนึ่งแล้วก็อดที่จะตกใจและเสียใจไม่ไดเ้เพราะเพื่อนๆ ที่อยู่ทาง ภ.๓ (ภาคอิสานตอนล่าง) แจ้งข่าวร้ายว่าเพื่อนต๋อย พ.ต.ท.พันธ์กิตติกุณ ราศีวรัตน์ หรือชื่อเดิม บุญเชิด ราศรีรัตนะ ถึงแก่กรรมแล้วเมื่อเช้าวันนี้ที่โรงพยาบาลค่ายสุรนารี นครราชสีมา ด้วยโรคประจำตัวในวัย ๕๘ ปี เพื่อนต๋อยคนนี้มีนิสัยร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นกันเองกับเพื่อนทุกคนแต่ตอนหลังเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลอยู่บ่อยครั้งจนมาเสียชีวิตในครั้งนี้ วิถีชีวิตราชการของเพื่อนต๋อยเหมือนกับเราคือค่อนข้างช้ากว่าเพื่อนในรุ่นมากเลยทีเดียว ตำแหน่งสุดท้ายเป็นรองผู้กำกับการสอบสวนทาง ภ.๓ ซึ่งเหมือนเราที่เป็นรองผู้กำกับการอยู่ที่ภูกามยาวจนถึงขณะนี้ แต่นั่นมันเป็นวิถีชีวิตราชการส่วน "เพื่อนก็คือเพื่อน" ไม่มีวันที่จะหายจากกันไปได้ พลตำรวจเอกหรือพันตำรวจโทถ้าเรียนมาด้วยกันก็เป็นรุ่นเดียวกันและเป็นเพื่อนกัน ก็ขอให้ดวงวิญญาณของเพื่อนต๋อยจงไปสู่สัมปรายภพที่ดีตลอดไปด้วยนะ
<< ภาพทั้งหมดประจำวันนี้ >>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น