วันอังคารที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557

คืนนี้ที่แม่จริม (๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๗)

คืนนี้เวลาหลังสองทุ่มเศษๆ เล็กน้อยหลังจากทำธุระส่วนตัวต่างๆ เสร็จแล้วผมก็มานั่งทำงานอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนกับทุกๆ คืนที่ผ่านมาครับ ถ้าถามว่าโรงพักแม่จริมโรงพักเล็กๆ แค่นี้งานมันจะมีอะไรมากมายถึงขนาดต้องมาทำกลางคืนด้วยหรือ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ งานที่จะทำที่จะเซ็นที่จะสั่งการเป็นชิ้นเป็นอันน่ะแทบไม่มีหรอก ก็แค่มาดูงานเก่าๆ ที่พอมีอยู่ มานั่งเป็นเพื่อนน้องๆ ตำรวจที่เขาเข้าเวรเข้ายาม มาตรวจตราดูแลความเรียบร้อยทั่วไปเสียมากกว่า แต่อันนี้ก็คืองานครับ ยิ่งเราในฐานะผู้บังคับบัญชาหากมานั่งมาอยู่ที่โรงพักแล้วผู้ใต้บังคับบัญชาเขาก็สบายใจขึ้นเผื่อมีเหตุเภทภัยอะไรขึ้นมาก็จะได้เป็นที่พึ่งของเขาแล้วเราก็ไม่ใช่นายประเภทที่พอมาหรือลูกน้องเห็นปั๊บเขาจะเบือนหน้าหนีด้วยก็เลยสบายใจกันทุกคนทุกฝ่ายไม่ว่าเราหรือเขา แบบนี้งานเดินดี ไหลรื่นโล่งเลยทีเดียว ผมชอบและเป็นแบบนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนและคงจะเปลี่ยนนิสัยไม่ได้แล้วแก่จะตายจวนจะเข้าโลงแบบนี้อะไรๆ ก็มาเปลี่ยนไม่ได้หรอก

งานที่พอจะเป็นชิ้นเป็นอันคืนนี้ที่เกี่ยวกับงานเอกสารที่หน่วยเหนือสั่งการมาเมื่อช่วงเย็นมีอยู่ ๒ เรื่องครับซึ่งผมก็ได้เซ็นสั่งการในฐานะรักษาราชการ ผกก.สภ.แม่จริมและแจ้งให้เจ้าหน้าที่เขาทราบแล้วทางไลน์กลุ่มของโรงพักแต่ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร แต่ก็ควรจะแจ้งให้เขาทราบเสียในโอกาสแรกเพื่อจะได้ตระเตรียมการในส่วนที่เกี่ยวข้องเสียแต่เนิ่นๆ นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรครับจึงใช้เวลาว่างๆ ช่วงนี้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่เขาฆ่าเวลาไปในตัว
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่เข้าเวรยามคืนนี้มีดังนี้
๑. ร.ต.ท.โกศล ปวงจันต๊ะ ปฏิบัติหน้าที่นายตำรวจเวรหัวหน้าสายตรวจพร้อมเจ้าหน้าที่สายตรวจดังภาพด้านซ้ายมือ
๒. ร.ต.ต.สัมฤทธิ์ พูลจำปา ปฏิบัติหน้าที่สิบเวร
๓. ด.ต.ประเสริฐ พิมพ์ศรี ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร
๔. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่ประจำวัน
ในส่วนของห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ไม่มีผู้ต้องหาเหมือนหลายๆ คืนที่ผ่านมาครับ
ถ้ามีตังค์ ถูกหวย หรือรวยแชร์
ที่จะทำ แน่แน่ คือจะเหาะ

จากที่บ้าน ไปโรงพัก นั่นน่ะเนาะ
ใครหัวเราะ ช่างเขา เรามีตังค์

แต่จนใจ ไม่ถูกหวย ไม่รวยแชร์
เราจึงเดิน มานั่งแหมะ ยังที่ตั้ง

ดีเหมือนกัน เดินแล้วดี มีพลัง
มาทำงาน อีกสักตั้ง ก่อนจะนอน

<< ภาพทั้งหมด >> เฮฮาเพลา(ใกล้)ดึก

พี่น้องรู้ไหมคนแม่จริมน่ะเขารักเขาเอ็นดูตำรวจกันทั้งนั้นแหละเชื่อไหม ถ้าไม่เชื่อดูนี่เลย...เนี่ยะ ตู้เอทีเอ็มนี่แหละคือบทพิสูจน์ชั้นดี แบบนี้ครับ...เวลามีใครมากดตังค์ที่ตู้ซึ่งเขาจะติดตั้งไว้ที่โรงพักน่ะผมจะบอกเขาเสมอว่า “น้องๆ (พี่ๆ) กดตังค์ไปให้หมดเลยนะ ไม่ต้องเหลือให้ตำรวจเอาไว้กดซักบาท” ผล...ไม่มีใครยอมทำแบบนี้ เหตุผลก็คือ ... พี่น้องเขารักตำรวจแม่จริมนั่นแหละ ๕๕๕

๔ ทุ่มครึ่งคืนนี้ครับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น