แต่ว่างาน ไม่หยุด ไปด้วยจ้า
ที่เห็นนี้ นี่เป็นเพียง กระสายยา
อีกมีอีก นักหนา ที่ต้องทำ
และนอกจากนี้วันนี้ผมก็นั่งทำงานที่โรงพักแม่จริมอีกตลอดทั้งวันครับจนกระทั่งบ่ายๆ จึงไปทำธุระส่วนตัวที่บ้านพักและช่วงกลางคืนมาดูงานที่โรงพักอีกนิดหน่อยจนถึงเวลาประมาณ ๓ ทุ่มเศษๆ
โรงพัก ขานั้นตั้ง,อยู่กับที่ ไม่มีเดิน
จำเรา ต้องไปหา,ด้วยสองขา ย่างเดินเหิน
ถึงแล้ว ก็เพลิดเพลิน,เจริญตา เจริญใจ
แต่ไม่หยุด น้ำพริกกะปิ
ก็คน ร่ะยองฮิ
เมืองกะปิ เมืองน้ำปลา
อย่างอื่น อาจขาดได้
ขาดนี่ตาย ง่ายเลยหนา
อร่อยดี มีวังชา
ยิ่งเสียกว่า ช้างสารแล (ว้าววว)
เรื่องนี้ ง่ายจะตาย,ที่ไหนไหน เซ็นไปเลย
งานจะ ดีไม่ดี,นั้นอยู่ที่ คนเราเหวย
ที่เซ็น เห็นเกี่ยวเลย,จริงไหมเอ่ย ท่านผู้ชม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น