เดินทางกลับบ้านพะเยา (๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๘)

เจ้าบทเจ้ากลอน ท่านสอนท่านสั่ง ให้พึงระวัง ฟังหูไว้หู
เจ้าบทเจ้ากลอน ...น่าดู อีกมักเจ้าชู้ รู้อยู่แก่ใจ
.......... 
ข้อความข้างบน คนเขาแกล้งจ้ะ ไม่จริงนะจ๊ะ โปรดอย่าสงสัย
เจ้าบทเจ้ากลอน ไก่อ่อนจะตาย รักได้เชื่อได้ เอาไงเอากัน 
เจ้าบทเจ้ากลอน จะจรแล้วนะ เดินทางกลับจ้ะ พะเยาบ้านฉัน
ถึงแล้วจะบอก ทันทีทันควัน ด้วยจิตผูกพัน รักนั้นเพื่อเธอ (เย้)

เจ้าบทเจ้ากลอน จรถึงบ้านแล้ว ท้องฟ้าแจ่มแจ๋ว ท้องนาเขียวใส
สายลมพัดโบก ไม้โยกพริ้วไป สวยเด่นเย็นใจ สุขกายเพลินตา
บ้านเรายามนี้ ช่างมีสีสัน ทุ่งท้องนานั้น สดสวยด้วยกล้า
นั่งมองครั้งใด สบายอุรา จิตใจเริงร่า ทุกคราที่ยล (ถึงเวลาประมาณ ๑๘.๑๐ น.)

เหมือนภาพเก่า แต่ถ่าย เมื่อตะกี๊ 
แหมดูดี๊ ดูดี ที่หนึ่งเนาะ
พ่อแม่ลูก สามคน ดูเหมาะเจาะ 
ยิ้มหัวเราะ เริงรื่น สดชื่นนะ
นางสาวไทย กลับไป เยี่ยมพ่อแม่ 
ช่างสุขแท้ หาสิ่งใด เทียบได้จ้ะ
พ่อกับแม่ รักลูก มากนะจ๊ะ
ลูกก็รัก พ่อแม่จ้ะ จุ๊บจุ๊บจุ๊บ