ช่วงบ่ายวันนี้ผมนั่งทำงานอยู่ที่โรงพักแม่จริมครับ มีงานอยู่บ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ถึงแม้ไม่มีเราก็จะไปพักไปหลับไปนอนไม่ได้เพราะนี่อยู่ในเวลาราชการ เราเป็นข้าราชการก็ต้องทำงานให้คุ้มกับเงินเดือนที่น้องได้จ่ายให้เรา จะอู้ไม่ได้ จะบอกว่าไม่มีงานทำแล้วเพราะฉะนั้นไปนอนซะแบบนั้นไม่ได้ ไม่มีก็ทำแบบนั้นไม่ได้ แล้วก็ต้องหาอะไรมาทำ มีเยอะแยะมากมายถ้าเรามองว่ามันคืองาน มันเป็นงาน ทำทั้งวันก็ไม่หมดครับ ผมคิดแบบนี้ก็เลยมีงานให้ทำทั้งวันและทั้งคืนด้วยซ้ำ อ้ะอ๊า สุดยอด
ช่วงบ่ายที่แม่จริมแดดยังคงเจิดจ้าแจ่มตาอยู่ทั่วไป แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน เมื่อวานก็แบบนี้นี่แหละช่วงเช้าๆ แต่พอบ่ายแก่ๆ เข้ามาหน่อยฝนงี้ตกลงมาพอสมควรเลยทีเดียวครับ เดี๋ยวจะรอดูเหมือนกันว่าจะเป็นแบบนั้นหรือเปล่า แต่ถึงแม้แดดจะร้อนแต่ก็มีลมพัดมาเย็นๆ เอื่อยๆ ให้พอคลายพอบรรเทาความร้อนไปได้ดีมากเลยทีเดียว ยิ่งแม่จริมของเราอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ มีต้นไม้ต้นไร่เขียวขจีรอบไปหมดแบบนี้ด้วยแล้วเรื่องร้อนหูดับตับไหม้น่ะเลิกพูดกันได้เลยครับ
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่เขามีหน้าที่จะต้องเข้าเวรเข้ายามประจำโรงพักเขาก็อยู่ทำหน้าที่ของเขาพร้อมตลอดเวลาครับ ไปไหนไม่ได้ ก็แหม แม้แต่ท่าน ผกก.สภ.แม่จริมของเรา (พ.ต.อ.ธนกฤต ภูมมินทร์) ท่านก็ยังไม่ไปไหนเลย นั่งทำงานเซ็นงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อตในห้องของท่านแล้วพวกเราจะไปไหนได้ไง จริงไหมล่ะ
เวลา ไม่มาคอย จะบ่ายคล้อย หรือเช้าสาย
ต้องเดิน หน้าเรื่อยไป คนเราไซร้ ต้องตามมัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น