“ราตรีสวัสดิ์เจ๊าอ้ายบ่ายคนน่าฮัก” สาวสวยคนหนึ่งพูดกับผม
“ราตรีสวัสดิ์จ้า...” เราพูดตอบ “...ฝันดีนะคืนนี้”
“นายครับ...” สิบเวรทักเราหลังจากเราเดินลงมาจากชั้นบน “...เมื่อตะกี๊ผม(แอบ)ได้ยินนายพูดอะไรคนเดียวหน้าห้องขัง ก็...ก็วันนี้โรงพักเราไม่มีผู้ต้องหาซักคนเลยนี่ครับ ผมเลยแว่บลงมาชั้นล่างเนี่ยะ”
“มี...” เราพูดขึงขัง “...ไม่มีได้ยังไง เข้าสิบเวรยังไงไม่รู้ว่ามีผู้ต้องหา นี่ถ้าเกิดผู้ต้องหาหายนะผมเอาเรื่องพี่สิบเวรแน่ๆ”
“ไม่มีครับนาย....” สิบเวรตอบแบบท่าทีมั่นใจ “...ไม่มี ผมยืนยันได้ ผมมารับเวรตั้งแต่แปดโมงเช้าต่อจากสิบเวรคนก่อนก็ยังไม่มีเลย”
“รู้ได้ไงว่าไม่มี...” ผมยืนยันพร้อมมองหน้าสิบเวรแบบตำหนิในความไม่รอบคอบต่อหน้าที่
“จริงๆ ครับนาย ไม่มี ไม่มีจริงๆ....” สิบเวรพูดพร้อมทำท่าทำทางเหมือนถูกผีหลอก “...นายเพิ่งย้ายมาโรงพักนี้ใหม่ๆ แล้วนายแต่ละคนน่ะโดนลองของแบบนี้แทบทุกราย...ผมอยู่ที่นี่มาเกือบจะเกษียณแล้ว ผมรู้ดีครับ ตอนมาอยู่ใหม่ๆ น่ะในห้องขังที่นายไปตรวจมีผู้ต้องหาหญิงแขวนคอตายคนหนึ่ง แล้วหลังจากนั้นใครที่ย้ายมาใหม่ก็จะโดนแบบนี้ทุกคน นายเชื่อผมเหอะ บรื๋ออออ กลัวววว”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น