ความทรงจำครั้งเยาว์วัย : ตอน “ตำรวจเข้าบ้าน” (๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๘)

วันนี้วันเสาร์ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๗ ปีเถาะเป็นวันหยุดที่ฉันไม่ต้องไปโรงเรียน ช่วงบ่ายแก่ๆ “ลุงหมู่เชียร” หรือ ส.ต.อ.วิเชียรตำรวจโรงพักอำเภอแกลงคนอายุไล่เลี่ยกับเพาะแต่แก่กว่านิดหน่อยซึ่งฉันสนิทสนมคุ้นเคยกับลุงแกเป็นอย่างดีเพราะลุงแกคอยไปบริการจราจรหน้าโรงเรียนแกลง “วิทยสถาวร” ที่ฉันเรียนให้เด็กๆ เป็นประจำเดินเข้าไปหาที่บ้านโดยจอดมอเตอร์ไซค์ซุปเปอร์คัพคันเก่าๆ ซึ่งฉันก็เห็นจนชินตาเช่นกันช่วงแกไปโรงเรียนไว้ที่ถนนเพราะบ้านฉันตอนนี้เขาดำนากันหมดแล้วเอารถเข้าไปไม่ได้

เมื่อลุงหมู่เชียรถึงบ้าน ฉันกับเพาะและแมะยกมือไหว้ ลุงแกรับไหว้ตอบอย่างสุภาพเสร็จแล้วก็พูดกับฉันถึงเรื่องการสอบเข้าตำรวจตามที่ฉันเคยบอกกับลุงแกว่าโตขึ้นฉันอยากเป็นตำรวจให้ฟัง ลุงแกคงอยากให้ฉันเป็นตำรวจเหมือนแกก็เลยอุตส่าห์มาหาถึงบ้านในวันนี้ ลุงหมู่เชียรแนะนำฉันอย่างละเอียดว่าตำรวจนั้นต้องสอบวิชาอะไรบ้างทั้งนักเรียนพลตำรวจและนักเรียนนายร้อยตำรวจให้ฉันด้วยความเต็มใจ

ลุงหมู่เชียรพูดกับฉันและเพาะ,แมะจนพวกเราเข้าใจดีแล้วก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับเพาะไปหยิบกุ้งหลวงตัวใหญ่ที่ดักลอบมาจากคลองหลังบ้าน ๕ ตัวให้ลุงแกแต่ลุงแกไม่เอาโดยบอกว่า “เอาไว่ให้ลูกๆ หลานๆ กินกันเหอะ ที่มาเนี่ยไม่ได้มาร่บกวนอ้ะไรเพียงแต่เห็นว่าไอ้หนูมันอยากเป็นตำรวจ แล่ววันนี่แช้นพอมีเวลาว่างก็เลยมาหา เอาเก็บไว่กินกันเหอะกุ้งน่ะ”

เมื่อลุงหมู่เชียรออกจากบ้านไปแล้วสักพักหนึ่งคนแถวบ้านฉันเป็นสิบๆ คนเดินมาที่บ้านซึ่งทุกคนมีวัตถุประสงค์และคำถามคล้ายๆ กันหมดเลย “เอ้า ทิ่ดเหียน ไปทำอ้ะไรผิดมาน่ะตำรวจถึงเข้าบ้านเนี่ยะ” เพาะก็บอกว่าไม่มีอะไร ไม่ได้ทำอะไรผิดซักอย่าง ลุงตำรวจแค่เข้ามาแนะนำฉันเรื่องการสอบเข้าเป็นตำรวจเท่านั้น แต่คนส่วนใหญ่ก็มองเพาะรวมถึงคนบ้านเราแบบแปลกๆ คล้ายกับว่าพวกเราจะต้องทำอะไรผิดซักอย่างแน่ๆ ไม่ว่าจะพูด จะอธิบายยังไงดูเหมือนไม่ค่อยจะเชื่อกันเอาซะเลย นี่คงต้องใช้เวลาอีกหลายวันเหมือนกันที่จะทำให้เขาเชื่อว่าเราไม่ได้ทำผิดอะไร

“แกไม่ต้องมาปดเหาะ (หรอก)...” ลุงเหมียนพูดกับเพาะ “...เถ้า(ถ้า)ไม่ได้ทำผิดอ้ะไรแล่วทำไมตำรวจถึงเข้าบ้านอ้ะ ไม่รู่เกอะ (ไม่รู้เหรอ) ว่าตำรวจน่ะเข้าบ้านใครคนบ้านนั่นจะต้องทำผิดอ้ะไรมาซักอย่างแน่ๆ”

เฮ้อ ลุงหมู่เชียรแกรึก็เป็นตำรวจที่ดี สุภาพ รักเด็ก ตั้งใจทำงานแบบนี้แต่เพียงแค่ลุงแกเข้ามาบ้านเราเพราะความรักและความหวังดีต่อเด็กๆ อย่างฉัน คนแถวบ้านเรายังมองฉันและคนในบ้านรวมถึงลุงหมู่เชียรแกผิดๆ แบบนี้แล้วโตขึ้นฉันยังอยากจะเป็นตำรวจอีกเหรอ???

ด.ช.สุพจน์ มัจฉา ชั้น ม.ศ.๒ โรงเรียนแกลง “วิทยสถาวร”
วันเสาร์ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๗ ปีเถาะ (๒๔ พฤษภาคม ๒๕๑๘)

เครื่องแบบตำรวจสมัยก่อน

ภาพนี้เป็นหัวหน้าจราจร กก.ภ.จว.เชียงใหม่ ถ่ายเมื่อเดือนมิถุนายน ๒๔๙๕ ยศจ่าสิบตำรวจ สมัยนั้นตำรวจยศ ส.ต.ต.ถึง จ.ส.ต.ติดบั้งที่เขียนซ้ายทั้งหมดโดย ส.ต.ต.ก็ ๑ บั้ง , ส.ต.ท.๒ บั้ง , ส.ต.อ.๓ บั้ง และ จ.ส.ต.๔ บั้งอย่างภาพนี้ครับ