โรงพักเฮฮา : ตอน “ประกันตัวตอนกลางคืนได้ไหม” (๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๘)

“ส่าหวาดดีคร้าบบอ้ายลุงดาบอู๊ด....” ชายคนหนึ่งอายุเมื่อดูจากใบหน้าน่าจะมากกว่า ๖๐ พูดกับเราที่โรงพักซึ่งขณะนั้นเวลาใกล้จะเที่ยงคืนเข้าไปรอมร่อแล้วพร้อมกลิ่นละมุดสุกที่โชยออกมาจากแทบจะทุกส่วนของร่างกาย “...ตอนกลางคืนนี่ประกันตัวผู้ต้องหาได้ไหมคร้าบบบบ อ้ว....กกกก”
“สวัสดีครับ....” เราพูด “...อ๋อ เรื่องการประกันตัวผู้ต้องหานี่ตำรวจเราถือเป็นเรื่องสำคัญและคำนึงถึงสิทธิ์ของพี่น้องประชาชนตลอดเวลาอยู่แล้วครับ ถ้าเรื่องนั้นอยู่ในเกณฑ์ที่สามารถให้ประกันได้ประกอบกับหลักฐาน,หลักทรัพย์ที่จะนำมาประกันพร้อมส่วนใหญ่เราจะให้ประกันเสมอไม่ว่าจะเป็นเวลาดึกดื่นค่อนคืนยังไงก็ตาม เอ้อ ว่าแต่ว่าลุงจะมาประกันใครล่ะครับเพราะตอนนี้น่ะที่โรงพักไม่มีผู้ต้องหาเลยซักกะคน”

“ประกันลุง อ้วกกก....” ลุงตอบ “...ก็เมื่อตะกี๊นะลุงเมาแล้วขับรถไปชนเด็กเจ็บ ๒ คน ลุงเลยเอาไปส่งสถานีอนามัยใกล้ๆ แถวนั้น พอส่งเสร็จแล้วลุงก็เดินมามอบตัวที่โรงพักนี่แหละ เอ้อ ถ้างั้น...หลังลุงมอบตัวแล้วลุงขอ...ขอประกันตัวตอนกลางคืนนี้เลยนาคร้าบบบอ้ายลุงดาบ อ้วกกกกก”