วันนี้ที่บ้านพะเยา (๑๙ กันยายน ๒๕๕๘)

ผลงาน ของฉัน วันนี้,ดูดี๊ ดูดี ที่หนึ่ง
ใครเห็น เป็นต้อง ตะลึง,เพราะนึก ไม่ถึง เก่งจัง
อย่างว่า ล่ะนะ หน้าที่,ไม่จำ ต้องมี ใครสั่ง
ห้ามพัก ห้ามอู้ ห้ามยั้ง,ถ้าขืน ไม่ฟัง ถูกตี 

<< ภาพทั้งหมด >>

เห็นภาพคนสวนข้างบนแล้วก็นึกถึงตอนเป็น สวป.สภ.แม่ใจ จ.พะเยาขึ้นมาได้

วันหนึ่งผมกับสายตรวจขึ้นไปดูแลรักษาความปลอดภัยให้คณะผู้ใหญ่จากบางกอกซึ่งเดินทางไปเยี่ยมเยียนพี่น้องชาวเขาบนดอยสูงที่ถนนหนทางลำบาก จุดที่จะไปเยี่ยมวันนั้นรถขึ้นไม่ได้คณะต้องเดินขึ้นร่วมกิโลเล่นเอาหอยแฮ่กๆ ไปตามๆ กันแต่สำหรับพี่น้องชาวเขาแล้วถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามากๆ เพราะวิถีชีวิตเป็นแบบนั้น เดินๆ ขึ้นๆ ลงๆ ตีนเขาป๋ายดอยทุกวันจนเหงื่อไหลย้อยท่วมตัวโดยไม่รู้สึกว่าเหนื่อยอะไร

หัวหน้าคณะที่ว่านี้ดูจากใบหน้าใบตา กิริยาท่าทางแล้วเป็นคนใจดีแถมมีน้ำใจเป็นห่วงเป็นใยพี่น้องด้วยซึ่งคำหนึ่งที่ผมได้ยินในวันนั้นก็คือ "...ฝากพี่น้องทุกคนไว้หน่อยนะครับเรื่องการดูแลรักษาสุขภาพ ประการสำคัญให้หมั่นออกกำลังอย่างสม่ำเสมอ ตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็เดินหรือวิ่งซักกิโลสองกิโล ร่างกายจะได้แข็งแรง..." เล่นเอาพี่น้องชาวเขาอมยิ้มในความหวังดีของผู้ใหญ่ท่านนั้นกันยกใหญ่เลยทีเดียว ฮา

ยามฝนจาง ฟ้าสว่าง กระจ่างใส
เมฆขาวเด่น เห็นแต่ไกล ในเวหา
ทิวข้าวเขียว สดใส ในท้องนา
ฝูงมัจฉา แหวกว่าย ในลำธาร
สวนบ้านเรา ทำแต่เช้า จนเลี่ยนโล่ง
เห็นแล้วโปร่ง เพลินตา พาสุขสันต์
เจ้านกน้อย หยอกล้อ เคลียคลอกัน
สุขสราญ บ้านฉัน ที่พะเยา

เมื่อ ๑ ใน “ผู้ติดตามเฟสบุ๊ค” ของเราซึ่งมีมากกว่า ๒ พันคนโพสต์มา....
“ติดตามดูผลงานที่บอกเมื่อคืนและเน้นย้ำอีกครั้งเมื่อเช้าวันนี้แล้วสบายใจ สุดยอดมากๆ ได้อย่างใจเลย แต่พรุ่งนี้ยังมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ พ่ออย่าลืมนะคะ เสร็จแล้วเอาภาพขึ้นเฟสด้วย ลูกจะต้องติดตามว่าที่บอกน่ะทำหรือยัง ทำได้แค่ไหน อย่างไร ๕๕๕ / รักพ่อนะคะ / ลูกค่ะ”
*** ว้าวววว นี่ไม่ใช่ผู้ติดตามแต่เป็น “ผู้ตามติด” แล้วนะลูก เหอๆๆๆๆๆ / จ้า พ่อไม่ลืมหรอก