ความทรงจำครั้งเยาว์วัย “ไอติมไม้แดง” (๒๒ กันยายน ๒๕๕๘)

วันนี้วันพุธขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๖ ปีจอ ตรงกับวันที่ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๑๓ เป็นวันพืชมงคลซึ่งโรงเรียนหยุด ตอนสายๆ ฉันกับเพาะ,แมะและพี่น้องเปิดสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยฟังรายการที่เขาถ่ายทอดสดพิธีนี้จากกรุงเทพฟังกันโดยลุงปรีชา ทรัพย์โสภา เจ้าเก่าที่พวกเราคุ้นเคยเสียงกันดีเป็นพิธีกร

หลังเสร็จรายการได้แป๊บหนึ่งลุงหนัดคนขายไอติมที่พวกเราเด็กๆ รู้จักกันดีทั้งหมู่บ้านขี่รถเครื่องซึ่งด้านหลังมีถังไอติมถังใหญ่มัดอยู่ด้วยมาขายที่บ้านฉัน ไอติมที่ว่านี้มีสีสันต่างๆ มากมายหลากหลาย แดง,เขียว,เหลืองเยอะแยะ ลุงหนัดแกขายไม้ละสลึง เพาะซื้อให้ฉันกับพี่น้องอีก ๔ คนๆ ละไม้ พวกเราดูดและเลียกันอย่างเอร็ดอร่อยแต่ไม่มีใครกัดกินเพราะกลัวหมดเร็ว

ระหว่างฉันกับพี่น้องนั่งดูดนั่งเลียไอติมนั้นลุงหนัดก็คุยอะไรๆ กับเพาะกับแมะแต่จะเป็นเรื่องอะไรพวกเราไม่สนใจเพราะใจนั้นจดจ่อกับไอติมที่ว่า อีกแป๊บหนึ่งเมื่อฉันเลียไอติมใกล้จะหมดแท่งฉันดีใจจนเนื้อเต้นเพราะ....ปลายไม้ไอติมอันนั้นเป็นสีแดงซึ่งจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อกินมาถึงจุดนี้แล้ว อ๊า “ไอติมไม้แดง” แบบนี้ฉันต้องได้กินไอติมฟรีอีกแท่งหนึ่งแน่ๆ ว้าววว สุดยอดไปเลย โชคดีต้อนรับวันพืชมงคลแล้วฉัน ฮ่ะๆๆๆๆ
ด.ช.สุพจน์ มัจฉา
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๑๓
............
เอ้าไหน ใครเคยได้ไอติมไม้แดงมั่งย่กมือขึ้นหน่อยฮิ
(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต http://goo.gl/D5G8c4)

สมัยนั้น เราอยู่กัน ฉันญาติมิตร,อยู่ใกล้ชิด ใจจิต สนิทสนม
สมานสมัคร รักใคร่ ใจเกลียวกลม,ในสังคม ทุกคน ล้วนญาติกัน

สมัยนี้ บางที บ้านเรือนติด,ขอบรั้วชิด ไม่รู้จัก กันเลยนั่น
ใช้ชีวิต แบบตัว-ใครตัวมัน,นี่ของฉัน นั่นของแก ไม่เกี่ยวใคร