โรงพักเฮฮา : ตอน “ร้อยเวรพิมพ์คำให้การผิด” (๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘)

ร้อยเวร : ยายครับ คำให้การของยายเสร็จแล้ว ผมจะอ่านให้ยายฟัง ถ้าผิดพลาดตรงไหนบอกเลยนะครับยายผมจะได้แก้ไขให้ถูกต้อง “....ข้าฯ ชื่อนาง......อายุ ๗๙ ปี อยู่บ้านเลขที่.... ฯลฯ ....ในวันเกิดเหตุ (๘ พฤษภาคม...) ขณะข้าฯ กำลังถอนหญ้าหน้าบ้านข้าฯนั้น....ฯลฯ” ถูกต้องไหมครับยาย
ยายครับ : ร้อยเวรพิมพ์คำหื้อก๋าน(ให้การ)ของยายผิดตั้งหลายแห่งเน้อเจ๊า แก้ไขตวย ... ยายบ่เกย(ไม่เคย)ใจ๊(ใช้)คำว่า “ข้าฯ” ยายอู้(พูด)คำว่า “ยาย” ร้อยเวรก็ไปพิมพ์เป็น “ข้าฯ” , “ถอนหญ้า” ยายก็บ่ได้อู้จะอั๊น(แบบนั้น) ยายอู้ว่า “ลกหญ้า” แล้วตี้สำคัญตี้ยายอู้น่ะมีคำว่า “เจ๊า” แทบทุกคำ แล้วทำไมคำว่า “เจ๊า” ตี้ยายอู้น่ะมันหายไปไหน จะใดถึงบ่มี แก้ไขหื้อยายโตยเน้อเจ๊า”
ร้อยเวร : !!!!!

แหม่ นี่เถ้า(ถ้า)ยายเป็นคนร่ะยองหนะสงกะสัยว่าร่อยเวรต้องพิมพ์คำว่า "ใช่แล่วฮิ่,ดูฮิ,ยังงี่เกี๊ย,ม่ายช่ายเหาะ,เอาได้ๆ,สุยร่ด,ม่ะเขือเม่ด ฯลฯ ไปด้วยแหงๆ ว่าแม้ ๕๕๕