ผมเคยนำเรื่องคำพื้นๆ คำธรรมด๊าธรรมดาที่คนไทยเราพูดกันแต่โบร่ำโบราณแต่ต่อมามี “ผู้ลากมากดี” บอกว่าเป็นคำที่ “ไม่สุภาพ” แล้วก็บัญญัติศัพท์ใหม่เพื่อให้มัน “สุภาพ” (ในความคิดของคนเหล่านั้น(เพียงกลุ่มเดียว)) มาเล่าให้พี่น้องฟังกันเมื่อวันก่อน แหม่ ตอนนี้ช่วงพักเบรกเกิด “คันปาก” ขึ้นมาตะหงิดๆ จึงขอเอาคำที่ “ผู้ลากมากดี” เหล่านั้นเขาคุย เขาจำนรรจากันมาให้พี่น้องอีกนิดนึง เนี่ยะ ฟังฮิ “สุภ้าพสุภาพ” ๕๕๕
ไฮโซ ๑ : นี่ๆ เย็นนี้นะเดี๊ยนจะไปตลาดกะว่าจะซื้อ “ผลอัมพรา” (ลูกมะม่วง) มาจิ้ม “ปลามัจฉะ” (ปลาร้า) รับประทานซะหน่อย เปรี้ยวปากมานาน
ไฮโซ ๒ : ดีฮั้นก็จะไปเหมือนกันแต่จะไปซื้อ “ผักทอดยอด” (ผักบุ้ง) กับ “ผักรู้นอน” (ผักกระเฉด) มาแกงส้ม “ปลาหาง” (ปลาช่อน) ฮ่า
ไฮโซ ๓ : แต่ของดะเอี๊ยน (ก็ “เดี๊ยน” นั่นแหละ) จะซื้อ “ผลอุลิด” (แตงโม) กับ “จรกาลงสรง” (ถั่วดำต้มหวาน) , “ขนมทราย” (ขนมขี้หนู) , “ขนมทองฟู” (ขนมตาล) , “ ขนมบัวสาว” (ขนมเทียน) เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรอยากรับประทานผลไม้และขนมหวานดังที่เอื้อน เอ่ยมาตลอดเลยฮ่าาาา
...........
ไฮโซ ๑ : แม่ค้าจ๊ะ "ผักปัปผาสะ" นี่ขายยังไงจ๊ะ
แม่ค้า : ผาส่งผาสะน่ะไม่มี มีแต่ "ผักปอด" จะเอาไหม ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องเอา แหม กระแดะนักยายนี่ (อันหลังนี่แม่ค้านึกในใจ) ๕๕๕
..........
หมอ : ไม่ทราบว่าสามีของคุณเป็นอะไรไปครับ
ไฮซ้อ : อ๋อ สามีเดี๊ยนเป็น "โรคมหาสดมภ์" ค่าคุณหมอ
หมอ : เอ๊ โรคนี้ตั้งแต่ผมเป็นหมอมาผมก็ไม่เคยได้ยินนะ แล้วอาการเป็นแบบไหนครับ
ไฮซ้อ : มันเป็นคำไม่สุภาพน่ะถ้าเดี๊ยนจะบอก แต่...อ้ะ บอกก็ได้แต่ขอพูดเบาๆ
นะหมอเดี๋ยวคนอื่นได้ยินเข้าเขาจะหาว่าเดี๋ยนพูด "คำไม่สุภาพ"
โรคมหาสดมภ์ก็คือ "โรคลมชักขากรรไกรค้าง" ไงเคอะ
.........
คนไข้ ๑ : แหม เธอฟังยายคุณนายคนนั้นพูดแล้วคิดว่าไง
คนไข้ ๒ : กระแดะ เหอๆๆๆๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น