มีเรื่องจะฟ้อง (๗ กันยายน ๒๕๕๘)

เมื่อช่วงเย็นของเมื่อวานนี้นะเราไปซื้อกับข้าวที่ตลาดมณีรัตน์ใกล้ๆ บ้านพะเยา มีร้านหนึ่งซึ่งน่าจะมาขายใหม่เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน อาหารที่ขายเป็น "ของกินบ้านเฮา" ประเภทลาบ ส้า หลู้ ข้าวเหนียว คนขายเป็นแม่อุ๊ยคะเนอายุจากใบหน้าแล้วน่าจะ ๗๐ ขึ้น แต่ก็อดแปลกใจไม่น้อยที่ลูกค้าซึ่งไปอุดหนุนแม่อุ๊ยแกว่าทำไมเขาพูดอะไรนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็เดินออกมาแบบหน้าเบ้ทุกรายโดยไม่ซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาเลยซักกะคน มันอะไรกันนี่เราก็งงเลยเดินไปที่ร้านนี้กะว่าจะอุดหนุนซะหน่อยด้วย

"สวัสดีเจ๊าป้อลุง..." แม่อุ๊ยพูดกับเราด้วยรอยยิ้ม "..บ่ฮู้ว่าป้อลุงจะฮับหยังดีเจ๊า ร้านนี้อาหารลำกู้อย่าง (ทุกอย่าง) เจ๊าป้อลุง"

เฮ้อ นี่เองสาเหตุที่ลูกค้าไม่ยอมอุดหนุนแม่อุ๊ยแกซักกะคนรวมถึงเรา ๕๕๕